Mewa siodłata - opis, wygląd, występowanie
Ekologia.pl Wiedza Atlas zwierząt Strunowce Kręgowce Ptaki Siewkowe Mewowate Larus Mewa siodłata
Indeks nazw
Szukaj lub wybierz według alfabetu
A B C D E F G H I J K L Ł M N O P Q R S Ś T U V W X Y Z Ź Ż

Mewa siodłata (Larus marinus)

Mewa siodłata. By Len Blumin from Mill Valley, California, United States (Great Black-backed Gull) [CC BY 2.0], via Wikimedia Commons
Spis treści

Wstęp

Mewa większa od kruka (Corvus corax). Ma status zagrożenia najmniejszej troski (kategoria LC na liście IUCN). W Polsce gatunek nieliczny, regularnie zimujący oraz na przelotach.

Wygląd

Tęczówka oczna żółtawoszara. Obrączka powiekowa czerwona. Dziób masywny, żółty, z pomarańczową plamką. Głowa duża. Szyja stosunkowo gruba. Tułów krępy. Wierzch ciemny, kontrastujący z resztą ciała. Spód biały. Nogi bladoróżowe. Brak dymorfizmu płciowego. Występuje dymorfizm sezonowy. W szacie zimowej głowa oraz szyja z delikatnym, szarobrązowym rozmyciem. Przez większość roku rozróżnić można cztery grupy wiekowe. Osobniki młodociane początkowo mają czarny dziób i brązową tęczówkę. Wierzch jest gęsto, brązowo łuskowany. Głowa, pierś oraz spód są kreskowane. Szatę ostateczną uzyskują w czwartym roku życia.

Występowanie

Występuje na wybrzeżach północnego Atlantyku: wschodnie wybrzeże Ameryki Północnej na północ od Norfolk, po północny Labrador; południową Grenlandię; Islandię, zachodnie wybrzeże Europy od północno-zachodniej Francji, przez Wielka Brytanię po północne krańce Skandynawii oraz Svalbard. Zimą przemieszcza się na południe wzdłuż wybrzeży. W USA najdalej na południe zimuje na Florydzie, w Europie w Portugalii. Na części obszarów spotykana cały rok.

Biotop

Zamieszkuje wyspy, wybrzeża morskie, ujścia rzek i przybrzeżne zbiorniki wodne.

Lęgi

Gnieździ się pojedynczo lub w koloniach. Gniazdo na ziemi, zbudowane jest traw, wrzosów, gałęzi, piór. Przystępuje do jednego lęgu w roku. Samica składa od 2 do 4 zielonkawobrązowych, ciemno nakrapianych jaj. Czas wysiadywania (przez oboje rodziców) wynosi 26-28 dni. Po siedmiu tygodniach młode zyskują zdolność lotu. Dojrzałość płciową osiąga między czwartym a szóstym rokiem życia.

Pokarm

Ptak wszystkożerny. Żywi się bezkręgowcami (skorupiakami, mięczakami, owadami), kręgowcami (rybami, ptakami, ssakami), pokarmem roślinnym (jagodami), padliną oraz odpadkami. Pokarm zdobywa w locie, na ziemi oraz z powierzchni wody, przy kutrach rybackich, a także kradnie go innym ptakom.

4.6/5 - (14 votes)
Default Banner Post Banner
Subscribe
Powiadom o
0 komentarzy
Inline Feedbacks
View all comments

Nie odchodź jeszcze!

Na ekologia.pl znajdziesz wiele ciekawych artykułów i porad, które pomogą Ci żyć w zgodzie z naturą. Zostań z nami jeszcze chwilę!