Moa olbrzymi (Dinornis robustus)

Wygląd
Moa olbrzymi jest ptakiem wymarłym. Był nielotem. Należał do największych Moa. Charakteryzował się dużymi rozmiarami ciała. Posiadał długą szyję oraz stosunkowo małą głowę. Dziób był mocny, lekko wypukły i spłaszczony. Korpus był krępy. Nie posiadał grzebienia na mostku. Ubarwienie ciała było brązowo czerwone. Nogi były masywne. Stopy były wyposażone w cztery palce, trzy skierowane do przodu, jeden do tyłu. Skrzydła były szczątkowe. Głowa, częściowo szyja i nogi były nagie. Występował wyraźny dymorfizm płciowy. Samice były znacznie większe i cięższe od samców.
Występowanie
Moa olbrzymi zamieszkiwał głównie południową część Nowej Zelandii. Jego szczątki kopalne znaleziono na Wyspie Południowej, Wyspie Steward (znajdującej się na południe od Wyspy Południowej) i Wyspie D’Urville’a (blisko północnych krańców Wyspy Południowej).
Biotop
Przed przybyciem człowieka do Nowej Zelandii moa olbrzymi był szeroko rozpowszechniony i liczny. Na podstawie znalezionych szczątków wiemy, że występował w bardzo różnorodnych siedliskach: od nadmorskich wydm porośniętych niewysoką roślinnością, przez lasy znajdujące się w głębi lądu, po wysokogórskie tereny otwarte powyżej górnej granicy lasu. Wymarł między XII – XVII wiekiem. Do jego wyginięcia przyczynili się Maorysi.
Lęgi
Moa olbrzymi gnieździł się w płytkim dołku, wykopanym w ziemi. Gniazdo było wyścielone między innymi gałązkami. Rozród miał miejsce późną wiosną i wczesnym latem. Samica składała jedno – dwa jasne jaja. Jajo ważyło około 3-4 kg. Inkubacja trwała ponad dwa miesiące. Wysiadywaniem jaj zajmował się samiec. Młode po wykluciu szybko stawały się samodzielne. Dojrzałość płciową osiągał między czwartym a szóstym rokiem życia.
Pokarm
Moa olbrzymi był roślinożerny. Jadł liście, pędy, owoce.