Modraszek gniady (Polyommatus ripartii)

Występowanie

Zasięg występowania modraszka gniadego ma charakter wyspowy i rozciąga się od zachodniej Europy po Azję mniejszą. Stanowiska tego motyla znajdują się głównie w Pirenejach, południowo-zachodniej części Alp (Alpy Nadmorskie), na Bałkanach i na Krymie. W Polsce zamieszkuje bardzo niewielki areał w południowej części kraju – w okolicach Miechowa i na Ponidziu.

Budowa

Modraszek gniady należy do motyli z rodziny modraszkowatych (Lycaenidae). Wierzch skrzydeł jest brunatny. Spód jasnobrunatny, pokryty ciemnymi plamkami, otoczonymi jasnymi obwódkami. Na spodzie tylnego skrzydła znajduje się biały pasek. Dymorfizm płciowy jest słabo zaznaczony. Gąsienice są zielone, z ciemniejszym pasem na grzbiecie, rzadko pokryte jasnymi włoskami, a po bokach posiadają różowawe pasy, które z czasem znikają. Poczwarki są krępe i brązowe.

Biologia

Modraszek gniady zamieszkuje siedliska suche i ciepłe o charakterze stepowym: murawy na skałach wapiennych lub gipsowych, śródleśne łąki i murawy kserotermiczne. Imago prowadzi dzienny tryb życia. Dorosłe latają od czerwca do sierpnia. W ciągu roku występuje jedno pokolenie. Samica składa białe, spłaszczone jaja w kątach liści przykwiatowych rośliny żywicielskiej. Podczas składania jaj samica pozostawia substancję zapachową, która ma za zadanie informować inne samice o obecności jaj. Zapobiega to konkurencji gąsienic o pokarm. Gąsienice żerują na m.in. sparcecie siewnej i piaskowej. Stadium poczwarki trwa ok 3 tygodni. Przepoczwarzenie następuje w ziemi pod rośliną żywicielską. Dorosłe żywią się nektarem z kwiatów. Modraszek gniady zimuje w stadium młodej gąsienicy. W Polsce jest pod ochroną ścisłą. W Polskiej Czerwonej Księdze Zwierząt figuruje jako gatunek skrajnie zagrożony (kategoria CR). Do jego głównych zagrożeń należy utrata siedlisk.