Morszczuk zwyczajny (Merluccius merluccius)

Występowanie

Morszczuk zwyczajny występuje w wodach przybrzeżnych Europy: Morze Norweskie, Morze Północne, Zatoka Biskajska, Morze Śródziemne i Morze Czarne oraz północno-zachodnich wodach Afryki, głównie w pobliżu Wysp Kanaryjskich.

Budowa zewnętrzna

Oczy duże. Otwór gębowy szeroki, uzębiony. Pysk spiczasty. Dolna szczęka jest nieco wysunięta przed szczękę górną. Ciało wydłużone i smukłe. Ubarwienie grzbietu ciemne, brązowoszare bądź czerwono szare, ciemno plamkowane. Boki ciała są jaśniejsze, srebrzystobiałe. Spód ciała białawy. Łuski pokrywające ciało drobne. Linia boczna prawie prosta. Występują dwie płetwy grzbietowe. Pierwsza z nich krótsza i wyższa, posiada 9-10 promieni miękkich. Druga płetwa długa, posiada 36 do 40 promieni miękkich. Płetwy piersiowe długie, kończące się na wysokości płetwy odbytowej. Płetwy brzuszne położone pod płetwami piersiowymi. Płetwa odbytowa długa, zaczyna się i kończy na wysokości drugiej płetwy grzbietowej.

Biologia

Morszczuk w dzień jest gatunkiem dennym, w nocy wypływa na otwarte wody. Ryba denna, przebywa na głębokości między 70-400 m. Maksymalnie może przebywać do głębokości 1000 m. Do rozrodu przystępuje od grudnia do sierpnia, w zależności od rozmieszczenia. Samica składa od 2 do 7 milionów ziaren ikry. Złożona ikra unosi się swobodnie w wodzie. Średnica jaj wynosi 1 mm. Wylęg następuje po ok. 2 miesiącach. Samice osiągają dojrzałość płciową ok. 7 roku życia, przy długości ciała 57 cm. Samce dojrzewają w 5 roku życia, przy długości ciała 40 cm. Mięso morszczuka jest cenione, co w konsekwencji może prowadzić do przełowień. Ma status zagrożenia najmniejszej troski (kategoria LC na liście IUCN). Żyje do 20 lat. Dorosłe morszczuki żywią się rybami, u młodszych osobników w diecie dominują skorupiaki.