Ostrosz (Trachinus draco)

Występowanie

Ostrosz występuje w płytkich wodach morskich Europy. Ostrosza znaleźć można w Morzu Czarnym, basenie Morza Śródziemnego, w wodach północno-zachodniej Afryki, zachodniej Europy, Wysp Brytyjskich, w Morzu Północnym, Wyspach Owczych i wschodniej Islandii, sporadycznie w Bałtyku.

Budowa zewnętrzna

Ostrosz należy do rodziny ostroszowate (Trachinidae). Głowa jest dosyć duża, ze skierowanym do góry, szerokim, skośnym otworem gębowym. Oczy są duże, wysoko umieszczone na głowie. W górnej krawędzi oka mieszczą się kolce. Na pokrywie skrzelowej występuje kolec jadowy. Barwa grzbietu zielonkawo lub żółtawo brązowa. Boki żółtawo białe, pokryte są ciemnymi prążkami. Spód jest jaśniejszy. Ciało wydłużone, bocznie spłaszczone. Płetwa grzbietowa jest dwuczęściowa. Przednia część płetwy grzbietowej jest krótka, z 5-7 kolcami jadowymi. Druga część płetwy grzbietowej długa, z 29-34 miękkimi promieniami. Płetwy brzuszne mieszczą się pod gardłem. Płetwa odbytowa jest prawie lustrzanym odbiciem drugiej płetwy grzbietowej, posiada 2 kolce oraz 28-34 miękkich promieni. Płetwa ogonowa jest lekko wklęsła. Samice są nieco większe od samców.

Biologia

Ostrosz zamieszkuje strefę przydenną w płytkich wodach słonych do głębokości około 15 m (rzadziej do 30 m) w lecie i nawet do 150 m w zimie. Preferuje głównie lekkie dno piaszczyste i muliste. Żyje samotnie. Ma status zagrożenia najmniejszej troski (kategoria LC na liście IUCN). Jest rybą jadalną. Żywi się bezkręgowcami (skorupiakami) oraz kręgowcami (rybami). Na swoje ofiary czatuje zagrzebana w piasku. Do tarła przystępuje od czerwca do sierpnia. Ikra jest pelagiczna. Średnica ikry wynosi około 1 mm. Ostrosz osiąga dojrzałość płciową między pierwszym a trzecim rokiem życia. Żyje do 14 lat.