Pangaz (Pangasianodon gigas)

Występowanie

Pangaz jest endemitem dorzecza Mekongu (na terenie Wietnamu, Kambodży, Tajlandii i Laosu). Zasięg występowania tego gatunku kurczy się i staje się coraz bardziej fragmentaryczny. W większości miejsc jego populacje są skrajnie nieliczne.

Budowa zewnętrzna

Pangaz należy do rodziny Pangasiidae. Ciało pozbawione jest łusek. Barwa ciała jest szaro biała. Grzbiet jest ciemny, boki ciała są nieco jaśniejsze. Głowa jest duża z małymi oczami znajdującymi się u dorosłych osobników poniżej linii ust. U młodych osobników środek oka znajduje się powyżej linii ust. Płetwa grzbietowa jest przesunięta do przodu, w kształcie trójkąta, krótka, z dwoma kolcami oraz z 7-8 miękkimi promieniami. Występuje płetwa tłuszczowa. Płetwy brzuszne rozpoczynają się za płetwą grzbietową. Płetwa odbytowa jest długa, posiada 35 miękkich promieni. Płetwa ogonowa jest głęboko wcięta.

Biologia

Pangaz jest rybą słodkowodną. Zamieszkuje pelagial (toń wodna) i rzadziej bentos (wody przydenne). Spotykany głównie w dużych dopływach i kanałach rzecznych. Odbywa sezonowe wędrówki: tarło ma miejsce w lepiej natlenionych wodach górnych odcinków dopływów, a dorosłe osobniki większość życia spędzają w dole rzeki. Jego liczebność maleje. Gatunek na skraju wymarcia – ma status krytycznie zagrożonego (kategoria CR na liście IUCN). Wpisany jest do konwencji CITES (załącznik I). Ryba ta jest bardzo ceniona ze względu na walory smakowe przez co jest nadmiernie poławiana. Głównymi zagrożeniami są przełowienie i degradacja siedlisk (zanieczyszczenie i regulacja rzek). Prawdopodobnie dożywa do 60 lat. Młode osobniki żywią się bezkręgowcami (owadami, mięczakami, skorupiakami). Podstawę diety dorosłego osobnika stanowią glony, wyszukiwane na dnie. Cechuje go bardzo szybki wzrost, potrafi osiągnąć 150-200 kg w ciągu 6 lat.