Pluskwa domowa (Cimex lectularius)

Występowanie

Pluskwa domowa jest szeroko rozpowszechniona na całym świecie. Częściej pojawia się w krajach słabo rozwiniętych, o mniejszym stopniu higieny. W krajach zachodnich została w dużej mierze całkowicie zwalczona, jednak obecnie miejscami pojawia się częściej.

Budowa

Pluskwa domowa należy do rzędu pluskwiaki (Hemiptera). Głowa jest niewielka, wyposażona w jedną parę cztero-członowych, nitkowatych czułków. Posiada jedną parę oczu złożonych. Aparat gębowy jest typu kłująco-ssącego. Ciało jest owalne i grzbieto-brzusznie spłaszczone, pokryte szczecinkami. Ubarwienie ciała jest brunatnoczerwone. Odwłok po pożywieniu nabrzmiewa. Skrzydła są zredukowane. Występują trzy pary odnóży. Stopy są trójczłonowe, zakończone dwoma pazurkami. Larwy są podobne do dorosłych choć są mniejsze.

Biologia

Pluskwa domowa dawniej zamieszkiwała głównie jaskinie, gdzie żywiła się krwią nietoperzy. Obecnie często towarzyszy człowiekowi. Występuje w domach, kurnikach, norach gryzoni. Zamieszkuje różne szczeliny w podłodze i meblach, ramy obrazów, tapety, materace, pościel, ubrania i inne tekstylia. Prowadzi nocny tryb życia. Unika światła, dzień spędza w ukryciu. Spotykana jest przez cały rok. Przechodzi przeobrażenie niezupełne. Jest organizmem jajorodnym. W ciągu roku może występować do kilku pokoleń. Samica składa od 200 do 500 jaj w różne szczeliny i zakamarki. Jaja są barwy kremowej. Ich średnica wynosi około 1 mm. Po 8-10 dniach z jaj wykluwają się larwy. Larwy w trakcie rozwoju przechodzą pięciokrotne linienie. Rozwój trwa od 7 do 11 tygodni. Pluskwa domowa żyje od 6 do 14 miesięcy. Znosi długi okres głodu. Hibernuje w przypadku braku żywiciela. Jest pasożytem zewnętrznym, atakującym zwierzęta stałocieplne. Hematofag, żywi się krwią kręgowców (ptaków oraz ssaków). Do niedawna uważano że pluskwy przenoszą wiele chorób na człowieka, jednakże brak jak dotąd dostatecznych dowodów potwierdzających te przypuszczenia.