Sikora uboga (Poecile palustris)

Wygląd
Sikora uboga to drobna, bardzo podobna do sikory czarnogłowej. Jej czarna czapeczka jest lśniąca (czarnogłówka ma matową czapeczkę). Sikora uboga ma czarny śliniak na podbródku, mniejszy niż u czarnogłówki. Najważniejszą różnicą między nią, a czarnogłówką jest brak jasnej wstawki na skrzydłach. Nie występuje u niej dymorfizm płciowy.
Biotop
Sikory ubogie stronią od ludzi, jednak zimą są obserwowane przy karmnikach. Wybierają głównie tereny podmokłych lasów z dużą ilością martwego drewna jak również stare parki, ogrody.
Występowanie
Dwie izolowane populacje sikory ubogiej tworzące odrębne podgatunki zamieszkują środkową i wschodnią Europę oraz wschodnią Azję.
Lęgi
Sikora uboga gniazduje w dziuplach bądź w skrzynkach lęgowych, wyścielonymi mchem i włosiem. Głównie jeden lęg (w maju), podczas którego samica składa 7-9 jaj. Czas wysiadywania wynosi ok. 14 dni a po wykluciu młode spędzają ok 18 dni w gnieździe.
Pokarm
Dieta sikory ubogiej składa się z bezkręgowców, nasion, owoców oraz padliny.