Steno długonosy (Steno bredanensis)

Wygląd

Steno długonosy należący do rodziny delfinowate (Delphinidae). Jest jedynym przedstawicielem rodzaju Steno. Ciało jest wrzecionowate. Głowa jest stożkowata. Szczęki są wydłużone w długi dziób. Górna szczęka jest niebiesko szara. Dolna jest jasnoróżowa lub biała. Płetwa grzbietowa trójkątna, wysoka. Grzbiet jest ciemnoszary. Po bokach ciała występują jasne plamy. Spód pokryty jest białymi lub różowymi plamami. Płetwy piersiowe spiczaste. Na końcu ciała znajduje się fałd skórny pełniący rolę poziomej płetwy ogonowej.

Występowanie

Steno długonosy występuje w wodach tropikalnych, podzwrotnikowych i ciepłych umiarkowanych we wszystkich oceanach na całym świecie. Na południu zasięg występowania tego gatunku sięga południowych regionów Afryki, południowej Australii i środkowej Ameryki Południowej. Na północy najdalej spotykany jest w Zatoce Meksykańskiej i u wybrzeży Florydy, u wybrzeży Francji i w basenie Morza Śródziemnego oraz u wybrzeży Japonii i Korei.

Tryb życia

Steno długonosy jest gatunkiem oceanicznym. Zamieszkuje głównie bardzo głębokie wody morskie. Rzadziej spotykany jest w płytszych wodach szelfu kontynentalnego i wodach przybrzeżnych. Steno długonosy jest gatunkiem społecznym, przebywa w grupach (od 5 do 15 osobników). Na liście IUCN ma status zagrożenia najmniejszej troski (kategoria LC). Wpisany do konwencji CITES (załącznik II).

Odżywianie

Steno długonosy w głównej mierze żywi się rybami, ponadto w jego diecie znaleźć można mięczaki.

Rozmnażanie i rozwój

Rozród steno długonosego jest słabo poznany. Samica rodzi jedno młode. Młode po urodzeniu mierzy 1 m. W drugim miesiącu życia młode zaczyna żywić się rybami. Samice osiągają dojrzałość płciową między 6 a 10 rokiem życia. Samce dojrzewają między 5 a 14 rokiem życia. Steno długonosy maksymalnie żyje do 48 lat.