Synogarlica perłoszyja (Streptopelia chinensis)

Spis treści

Wygląd
Występowanie
Biotop
Lęgi
Pokarm
Galeria zdjęć

Wygląd

Synogarlica perłoszyja należy do rodziny gołębiowate (Columbidae). Tęczówka jest czerwonawo brązowawa. Dziób czarniawy. Nogi są czerwonawe. Sylwetka smukła. Na szyi znajduje się czarna plama w białe kropki. Pierś jest blado różowo szara. Wierzch szarawo brązowy. Spód biały. Ogon wąski, w kształcie klina. Brak wyraźnego dymorfizmu płciowego.

Występowanie

Synogarlica perłoszyja występuje na rozległym obszarze Azji południowej i południowo-wschodnie. Zamieszkuje obszar od Pakistanu, przez Indie, Nepal, Sri Lankę, państwa półwyspu Indochińskiego, południowe Chiny po Malezję, Indonezję, Filipiny i Tajwan. Synogarlica perłoszyja była sztucznie wprowadzana na wiele obszarów na całym świecie, między innymi do Australii, na Nową Zelandię, Mauritius i do południowo-zachodnich Stanów Zjednoczonych.

Biotop

Synogarlica perłoszyja zamieszkuje świetliste lasy, obszary półotwarte, luźne zadrzewienia i zakrzaczenia, obszary rolnicze i siedliska ludzkie. Unika obszarów bezdrzewnych (pustyń, półpustyń i terenów wysokogórskich) oraz gęstych lasów. Występuje głównie na nizinach, w górach rzadko przekracza wysokość około 2500 m n.p.m. (w Himalajach sporadycznie spotykana na większych wysokościach). Przebywa pojedynczo, w parach lub w małych grupach. Na liście IUCN ma status zagrożenia najmniejszej troski (kategoria LC).

Lęgi

Synogarlica perłoszyja do rozrodu przystępuje przez cały rok. Jest monogamiczna. Gnieździ się na drzewach lub krzewach. Gniazdo zbudowane przez oboje rodziców, składa się z gałązek, korzeni i traw. Samica składa 1-2 jaja. Inkubacja jaja trwa około dwóch tygodni. Wysiadywaniem a później karmieniem zajmuje się zarówno samica jak i samiec. Młode opuszczają gniazdo dwa tygodnie po wykluciu. Dojrzałość płciową osiągają w pierwszym roku życia. Synogarlica perłoszyja żyje do 10 lat.