Trzmiel ogrodowy - opis, wygląd, występowanie
Ekologia.pl Wiedza Atlas zwierząt Stawonogi Owady Błonkoskrzydłe Pszczołowate Trzmiel Trzmiel ogrodowy
Indeks nazw
Szukaj lub wybierz według alfabetu
A B C D E F G H I J K L Ł M N O P Q R S Ś T U V W X Y Z Ź Ż

Trzmiel ogrodowy (Bombus hortorum)

Trzmiel ogrodowy, fot. shutterstock
Spis treści

Biologia

Trzmiel ogrodowy to średniej wielkości, wszędobylski gatunek trzmiela. Często można spotkać go w parkach i ogrodach, ale występuje w bardzo różnorodnych siedliskach, byle rosły tam kwiaty. W Polsce trzmiel ogrodowy jest gatunkiem prawnie chronionym (Rozporządzenie Ministra Środowiska z dnia 16 grudnia 2016 w sprawie ochrony gatunkowej zwierząt).

Wygląd

Trzmiel ogrodowy, jak wiele innych trzmieli, jest masywnej budowy, a jego ciało ma kontrastowe ubarwienie i jest pokryte gęstymi włoskami. U trzmiela ogrodowego wszystkie trzy kasty (królowe, robotnice, samce) są podobnie ubarwione. Gęsto owłosione ciało jest czarne, z żółtymi przepaskami na przedniej części tułowia oraz na dwóch pierwszych segmentach odwłoka (czasem jednak tylko na pierwszym). Koniec odwłoka jest biały, jednak ostatni segment odwłoka również jest czarny.

Występowanie

Trzmiel ogrodowy występuje przede wszystkim w Europie, od środkowej Skandynawii po Morze Śródziemne. Na wschód sięga do Syberii i Bliskiego Wschodu. Występuje również na Islandii, gdzie zapewne był introdukowany. Jako gatunek obcy występuje też w na Nowej Zelandii. W Polsce jest obecny na obszarze całego kraju. Trzmiel ogrodowy zasiedla przede siedliska otwarte: łąki, pastwiska, ogrody, ale nie unika też obszarów zadrzewionych.

Pokarm

Trzmiel ogrodowy żywi się nektarem kwiatów, wykorzystuje również ich pyłek. Robotnice trzmieli ogrodowych odwiedzają przede wszystkim rośliny o wydłużonych i głębokich kwiatach – dzięki długiemu języczkowi mogą bez problemu czerpać z nich nektar, który dla innych owadów nie jest dostępny. Takimi roślinami są m.in. naparstnice oraz żmijowce.

Rozród

Cykl życiowy trzmiela ogrodowego rozpoczyna się wczesną wiosną od wybudzenia się młodych królowych z snu zimowego. Królowa znajduje odpowiednie miejsce na gniazdo, które jest zazwyczaj zlokalizowane w opuszczonej mysiej norze, ale może również znajdować się w zaskakującym miejscu: w schowku na narzędzia, w starym obraniu roboczym, w kosiarce do trawy. Królowa składa pierwszą partię jaj do zbudowanej przez siebie komórki zbudowanej z wosku i wypełnionej przyniesionym z kwiatów pyłkiem. Ogrzewa następnie jaja wprawiając swoje ciało w drgania. Po przeobrażeniu się pierwszej partii larw, świeżo przeobrażone robotnice stopniowo przejmują opiekę nad kolejnymi partiami jaj składanymi przez królową, i to na nich spoczywa odpowiedzialność za dostarczanie pokarmu i rozbudowę gniazda. Rodziny trzmiela ogrodowego są niewielkie i liczą zazwyczaj ok. 100 osobników. W lecie pojawiają się nowe kasty – młode królowe oraz samce. Samce patrolują wybrany przez siebie obszar w poszukiwaniu opuszczających gniazdo młodych królowych; u trzmiela ogrodowego latają wtedy zazwyczaj nisko nad ziemią. Po kopulacji królowe szukają sobie miejsca, w którym przezimują, natomiast samce giną. Wylot z gniazda młodych królowych i samców poprzedza stopniową dekompozycję gniazda; robotnice i stara królowa stopniowo wymierają, tak że gniazdo przestaje funkcjonować. Cykl życiowy trzmiela ogrodowego jest krótszy niż u spokrewnionych gatunków trzmieli.

4.7/5 - (8 votes)
Default Banner Post Banner
Subscribe
Powiadom o
0 komentarzy
Inline Feedbacks
View all comments