Wypławek czarny (Schmidtea lugubris)

Spis treści

Występowanie i biotop
Budowa
Biologia

Występowanie i biotop

Wypławek czarny jest pospolity w całej Polsce. Jest gatunkiem słodkowodnym. Spotykany jest głównie w wodach stojących, rzadziej wolno płynących i w potokach. Preferuje duże stężenie rozpuszczonego wapnia w wodzie. Jest gatunkiem bardziej ciepłolubnym od innych gatunków wirków trójjelitowych występujących w Polsce. Do skutecznego rozrodu potrzebuje wody o temperaturze od 10 do 23 stopni Celsjusza.

Budowa

Wypławek czarny jest drobnym wirkiem. Jego ciało jest spłaszczone grzbietobrzusznie i zbudowane z odcinka przedniego oraz tułowia. Barwa ciała czarna. Odcinek głowowy jest dobrze zaznaczony, lancetowaty. Na odcinku głowowym występuje para oczek. Ciało pokryte jest nabłonkiem rzęskowym. Posiada wór powłokowo-mięśniowy, budowany przez mięśnie i nabłonek. Po stronie brzusznej znajduje się otwór gębowy. Otwór gębowy prowadzi do wysuwanej, skierowanej ku tyłowi gardzieli. Za nią znajduje się jelito, z którego odchodzą trzy pnie. Jeden z pni skierowany jest do przodu, z kolei dwa pozostałe do tyłu. Pnie posiadają rozgałęzienia oraz uchyłki. Otwór odbytowy nie występuje. Gatunkiem podobnym jest Schmidtea polychroa.

Biologia

Wypławek czarny to zwierzę wolno-żyjące. Jego rozwój jest prosty. Organizm hermafrodytyczny, posiadający zarówno męskie jak i żeńskie organy rozrodcze. Występuje u niego zapłodnienie krzyżowe, para osobników wzajemnie się zapładnia. Układ rozrodczy jest złożony. Jego otwór znajduje się za otworem gębowym. Zapłodnienie jest wewnętrzne. Jaja składane są w kokonach na kamienie bądź roślinność wodną. Prowadzi drapieżniczy tryb życia. W jego diecie znaleźć można bezkręgowce (są to w głównej mierze pierścienice, mięczaki, skorupiaki oraz larwy owadów). Pokarm pobiera otworem gębowym, z którego wynicowuje gardziel. Porusza się dzięki ruchom rzęsek. Jak inne wirki wykazuje zdolności regeneracyjne.

Systematyka