Gołąbek kunowy (Russula mustelina)

Wstęp

Gołąbek kunowy jest bardzo dobrym grzybem jadalnym, cenionym przez zbieraczy za swoje walory smakowe. Rośnie w lasach prawie całej Europy. W Polsce jest bardzo pospolity, zwłaszcza w rejonach górskich, gdzie występuje masowo.

Sezon

Gołąbek kunowy pojawia się w lasach na początku lipca. Można go zbierać do wczesnej jesieni. Ostatnie egzemplarze pojawiają się na początku października.

Występowanie

Gołąbek kunowy występuje w lasach iglastych i mieszanych. Rośnie głównie na glebach kwaśnych pod jodłami, bukami, świerkami i sosnami. Spotkać go można w rejonach górskich i podgórskich. Pojawia się masowo, zawsze w dużych grupach. Występuje na terenie prawie całej Europy.

Wygląd

Owocnik gołąbka kunowego osiąga średnicę od 5 do 16 cm. Początkowo ma formę kulistą, z czasem rozrasta się i przybiera kształt poduchowaty. Dojrzałe osobniki charakteryzują się spłaszczonym, nieco wklęsłym kapeluszem. Młode okazy mają ostry, długo podwinięty brzeg, który u starszych egzemplarzy staje się krótko karbowany. Początkowo owocniki są koloru żółtobrązowego, później stają się rdzawobrązowe, aż w końcu przybierają odcień ciemnobrązowy. Kapelusz gołąbka kunowego pokryty jest gładką, matową, silnie zespoloną z miąższem skórą, która przy dużej wilgotności staje się śliska i błyszcząca. Owocnik grzyba jest grubomięsisty i masywny.

Blaszki gołąbka kunowego są grube i gęsto ułożone. Jedynie przy trzonie kapelusza są wąskie. Przy brzegu kapelusza ich kształt zmienia się i stają się zaokrąglone. Układają się równolegle, miejscami bywają rozwidlone. Mają jasnokremowy kolor. Niekiedy pokryte są brudnożółtymi plamkami. U starszych osobników przyjmują barwę ochrową.

Trzon gołąbka kunowego osiąga wysokość od 4 do 6 cm. i grubość od 2 do 3 cm. U młodych okazów ma kształt pałkowaty, starsze okazy są walcowate. U podstawy bywa nieco szerszy. Już u młodych grzybów dzieli się na komory i jest w środku pusty, mimo tego charakteryzuje się dużą twardością. Zazwyczaj jest gładki, ale trafiają się egzemplarze z korowatą powierzchnią. Początkowo ma biały kolor, z czasem zaczynają go pokrywać ochrowe i brązowe plamy.

Miąższ gołąbka kunowego jest gruby, zwarty i twardy. Ma biały kolor, który z czasem trochę brązowieje. Charakteryzuje się łagodnym, trochę słodkawym smakiem, niekiedy nieco orzechowym. Zdrowy, dobry miąższ jest pozbawiony zapachu. Po dłuższym leżeniu zaczyna nieprzyjemnie pachnieć rybą.

Gołąbek kunowy podobny jest do gołąbka śmierdzącego. Grzyby można rozróżnić po smaku i zapachu. W przeciwieństwie do bezwonnego i łagodnego w smaku gołąbka kunowego, gołąbek śmierdzący ma ostry smak oraz duszący i nieprzyjemny zapach.

Innym podobnym grzybem jest jadalny gołąbek brudnożółty, który różni się od swojego kuzyna kolorem kapelusza. Gołąbek brudnożółty przybiera barwę żółtoochrową. Jest też ostrzejszy w smaku.

Gołąbka kunowego można pomylić również z gołąbkiem słodkawym, którego kapelusz jest jednak brązowy, a blaszki ciemnoochrowe (zwłaszcza u starszych okazów).

Właściwości

Gołąbek kunowy jest grzybem jadalnym. którego charakterystyczną cechą jest bardzo dobry smak. Jak większość grzybów, składa się głównie z wody, zawiera także białko, błonnik oraz śladowe ilości witamin i składników mineralnych.

Zastosowanie