Gołąbek wymiotny (Russula emetica)

Wstęp

Gołąbek wymiotny nie należy do najsilniej grzybów trujących, jednak jego spożycie powoduje silne bóle brzucha i wymioty (stąd też nazwa “wymiotny”). Z tego powodu jest on unikany przez grzybiarzy.

Sezon

Gołąbek wymiotny rośnie od lipca do listopada.

Występowanie

Gołąbek wymiotny występuje w lasach iglastych. Najczęściej można go spotkać w podgórskich lasach świerkowych oraz w nizinnych lasach sosnowych. Rośnie na glebach porośniętych mchami, na torfowiskach i bagnach.

Wygląd

Owocnik gołąbka wymiotnego osiąga średnicę od 5 do 11 cm. U młodych osobników ma wypukły kształt, później robi się rozpostarty z wklęsłym środkiem i krótko żłobkowanym brzegiem. Może przybierać barwę cynową lub krwistoczerwoną. U starszych egzemplarzy kolor robi się wyblakły. Ma gładką, kleistą i połyskującą skórę, którą łatwo się zdejmuje.

Blaszki gołąbka wymiotnego są cienkie, szeroko rozstawione, zaokrąglone przy trzonie i wolne. Wszystkie są jednakowej długości. Mają biały kolor.

Trzon gołąbka wymiotnego osiąga wysokość od 4 do 8 cm. i grubość od 1 do 2 cm. Ma biały kolor, chociaż zdarzają się osobniki z czerwonymi przebarwieniami. U młodych okazów ma cylindryczny kształt i jest pełny. U starszych osobników robi się walcowaty i pusty. Łatwo się łamie.

Miąższ gołąbka wymiotnego jest soczysty. Ma biały kolor, bezpośrednio pod skórką zabarwiony jest na różowo. Ma bardzo przyjemny owocowy zapach. W smaku jest gorzki i piekący.

Gołąbka wymiotnego łatwo pomylić z jadalnym gołąbkiem błotnym i trującym gołąbkiem buczynowym. Gołąbek błotny ma większy trzon i nie jest piekący w smaku, natomiast gołąbek buczynowy rośnie tylko pod bukami.

Właściwości trujące

Gołąbek wymiotny jest grzybem trującym. Zatrucie powodują substancje żywicowe i terpenowe, które działają drażniąco na błonę śluzową przewodu pokarmowego,  powodując objawy ostrego nieżytu żołądkowo–jelitowego.

Działanie

Gołąbek wymiotny, ze względu na ostry i piekący smak nie nadaje się do spożycia. Zjedzenie tego grzyba powoduje bóle brzucha, mdłości i wymioty. Objawy te mogą prowadzić do odwodnienia, przyśpieszenia akcji serca, a w skrajnych przypadkach do rozwoju niewydolności nerek, a nawet śmierci. Leczenie zatrucia polega na wykonaniu zabiegu płukania żołądka.