Maślak wejmutkowy - opis grzyba, sezon, wygląd, występowanie
Ekologia.pl Wiedza Atlas grzybów Grzyby grzyby podstawkowe pieczarniaki borowikowce maślakowate maślak Maślak wejmutkowy
Indeks nazw
Szukaj lub wybierz według alfabetu
A B C D E F G H I J K L Ł M N O P Q R S Ś T U V W X Y Z Ź Ż

Maślak wejmutkowy (Suillus placidus)

Nazywana/y także: maślak łagodny, borowik łagodny, podgrzybek łagodny
Maślak wejmutkowy, fot. shutterstock
Spis treści

Wstęp

Maślak wejmutkowy to drugi obok daglezjowego gatunek maślaka zawleczony do Polski z Ameryki Północnej o miernym smaku. W odróżnieniu od maślaka daglezjowego posiada szersze spektrum partnerów mikoryzowych, współżyje bowiem także z innymi gatunkami sosen pięcioigielnych, niekoniecznie z wejmutką.

Sezon

Maślak wejmutkowy wytwarza owocniki od lipca do października.

Występowanie

Maślak wejmutkowy pochodzi z północno-wschodnich wybrzeży Ameryki Północnej, od Nowej Fundlandii i półwyspu Gaspe do Karoliny Południowej i Georgii.
Do Europy, północnej Afryki i na Daleki Wschód trafił najprawdopodobniej z sadzonkami wejmutki. Przy braku tego gatunku sosny tworzy mikoryzy z pozostałymi sosnami pięcioigielnymi, szczególnie limbą, limbą syberyjską, sosną karłowatą (kosolimbą) oraz s. koreańską. Nie wykluczone także mikoryzowanie z innymi iglakami z podrodzaju Strobus np.: sosną rumelijską, himalajską, giętką, cukrową czy meksykańską.

Wygląd

Kapelusz maślaka wejmutkowego jest maślisty przy dżdżystej pogodzie, lekko kleisty, gładki i lśniący przy suchej pogodzie. U młodych egzemplarzy m. wejmutkowego w kolorze kości słoniowej, z wiekiem ciemnieje stając się żółty, wreszcie brązowy. Jak u reszty maślaków kształt kapelusza zmienia się z wiekiem od półkolistego do płaskiego.
Pory u młodych okazów białawe, później złociste, na końcu brązowawe. U młodych owocników wydzielają krople mleczka. Mleczko najpierw białawe, potem ciemnieje, stając się fiołkowo czerwone lub brązowo czerwone.

Rurki łatwo separujące się od miąższu, najpierw kremowo białe, potem brązowawo żółte, od 4-10 mm długości.

Trzon cylindryczny lub zwężający się ku podstawie, zakrzywiony, gruby do 2 cm, a wysoki do 10 cm. Pochwy oraz pierścienia nie ma.

Miąższ miękki, z wiekiem twardnieje, początkowo białawy, w dojrzalszych okazach żółtawy, o przyjemnym aromacie. Ług potasowy przebarwia go najpierw na fioletowo, potem na brązowo, mocniej niż kapelusz; zasada amonowa barwi go na lilowo; a siarczan żelaza II zmienia kolor miąższu na seledynowo w miejscach żółtych.
Wysyp spor płowy. Zarodniki m. wejmutkowego mierzą 7-11 x 2,5-4 µm, eliptyczne, gładkie, bez pory rostkowej. Podstawki wysmukłe, maczugowate. Cystydy również maczugowate albo w kształcie wąskich wrzecion.
Z pozostałych maślaków Polski dość podobne do wejmutkowego bywają: maślak szary S. viscidus, rdzawobrązowy S. collinitus, limbowy S. plorans oraz syberyjski S. sibiricus. M. wejmutkowy mocno jednak odbiega od nich jaśniejszą barwą owocników, tudzież swymi najczęstszymi partnerkami mikoryzowymi.

Właściwości

Maślak wejmutkowy to grzyb jadalny lecz kiepski w smaku.

Zastosowanie

Zastosowanie maślaka wejmutkowego jest zbliżone do pozostałych gatunków maślaków i maślaczków, choć z racji gorszego smaku nie zbierany aż tak chętnie.

Okres występowania
I
II
III
IV
V
VI
VII
VIII
IX
X
XI
XII
Bibliografia
  1. Arora D. 1986.; "Mushrooms demystified: a comprehensive guide to the fleshy fungi."; Ten Speed Press, Berkeley.;
  2. Gerhardt E. 2006.; "Grzyby. Wielki ilustrowany przewodnik. Ponad 1000 opisanych gatunków."; Wyd. Klub dla Ciebie, Warszawa.;
  3. Klo fac W. 2013.; "A world-wide key to the genus Suillus."; Österreichische Zeitschrift für Pilzkunde 22: 211-278.;
  4. Krieglsteiner G., Andreas Gminder A., Wulfard Winterhoff W. 2000.; "Die Großpilze Baden-Württembergs. Band 2: Ständerpilze: Leisten-, Keulen-, Korallen- und Stoppelpilze, Bauchpilze, Röhrlings- und Täublingsartige."; Ulmer Verlag, Stuttgart.;
  5. Miller H., Miller O. 2006.; "North American mushrooms: a field guide to edible and inedible fungi."; Falcon Guide, Guilford.;
  6. Nguyen N., Vellinga E., Bruns T., Kennedy P. 2016.; "Phylogenetic assessment of global Suillus ITS sequences supports morphologically defined species and reveals synonymous and undescribed taxa."; Mycologia 108(6): 1216-1228.;
  7. Roody W. 2003.; "Mushrooms of West Virginia and the Central Appalachians."; University Press of Kentucky, Kentucky.;
  8. Weber N., Smith A. 1980.; "The Mushroom Hunter’ s Field Guide."; University of Michigan Press, Ann Arbor.;
  9. Wojewoda W. 2003.; "Checklist of Polish Larger Basidiomycetes. Krytyczna lista wielkoowocnikowych grzybów podstawkowych Polski."; Instytut Botaniki im. W. Szafera, Polska Akademia Nauk, Kraków.;
  10. Wojewoda, W., Ławrynowicz, M., 2006.; "Czerwona lista grzybów wielkoowocnikowych w Polsce."; Instytut Botaniki im. W. Szafera, Polska Akademia Nauk, Kraków.;
4.6/5 - (10 votes)
Default Banner Post Banner
Subscribe
Powiadom o
0 komentarzy
Inline Feedbacks
View all comments