Żagiew zmienna - opis grzyba, sezon, wygląd, występowanie
Ekologia.pl Wiedza Atlas grzybów Grzyby grzyby podstawkowe pieczarniaki żagwiowce żagwiowate żagiew Żagiew zmienna
Indeks nazw
Szukaj lub wybierz według alfabetu
A B C D E F G H I J K L Ł M N O P Q R S Ś T U V W X Y Z Ź Ż

Żagiew zmienna (Cerioporus varius)

Nazywana/y także: huba okazała, huba wysmukła, huba zmienna, żagiew wysmukła
Żagiew zmienna
Spis treści

Wstęp

Żagiew zmienna to pospolita w Polsce huba z rodziny żagwiowatych Polyporaceae, rozwijająca się na martwym drewnie wielu gatunków liściastych.

Sezon

Żagiew zmienna zawiązuje owocniki jednoroczne, od czerwca do październikalistopada.

Występowanie

Żagiew zmienna podawana jest z Europy i Ameryki Północnej. Obserwowano ją na drewnie m.in.: klonu jesionolistnego, wierzby iwy, wiązu polnego, rozmaitych dębów, buków, brzóz i olch. W całej Polsce grzyb ten jest częsty, przy tym w górach pospolitszy niż na niżu.

Wygląd

Owocniki żagwi zmiennej wyrastają pojedynczo bądź zrośnięte po kilka sztuk.

Kapelusz gładki w dotyku, drobno promieniście pożyłkowany, niekiedy o pofałdowanym brzegu, nerkokształtny, wachlarzowaty lub – najrzadziej – lejkowaty, u młodszych owocników wypukły, u starych płaski. Barwy kapelusza dość zmienne tak między osobnikami, jak i w toku życia pojedynczego okazu (stąd epitet gatunkowy „zmienna”). Młode huby okazałe bywają cynamonowe, czerwonawe albo płowe; starsze są żółtoszare albo kasztanowo brązowe. Kolor i faktura kapelusza mocno też zależą od pogody w danym sezonie: w czasie suszy pory stają się brązowe, a wzrost kapelusza ustaje.

Rurki jednowarstwowe, zbiegające jedną warstwą ku nóżce, koloru początkowo kremowo białego, u starszych owocników, zwłaszcza w suchych latach brązowe. Mają 0,1-0,2 mm średnicy, a 0,5-1,5 mm długości.

Trzon występuje choć jest krótki, najczęściej wyrasta bocznie, u góry okryty zbiegłymi rurkami, czarny na dole, na górze tej samej barwy co kapelusz. U podstawy nóżki czarniawy albo ciemnobrązowy kutner, wyraźnie odgraniczony od jasnej góry trzonu. Zwykle osiąga 0,5-2,0 cm długości, a 0,5-1,5 cm szerokości.

Miąższ białawy, o nieprzyjemnym, gorzkim smaku. Woń trudno wyczuwalna, grzybowa.

Wysyp zarodników biały. Spory gładkie, jajowate lub okrągłe, zwykle mierzą 7-10 × 2,0-3,5 μm.

Tak wielopostaciowy gatunek jak żagiew zmienną (hubę okazałą, h. wysmukłą) łatwo pomylić z paroma innymi gatunkami hub. Żagiew kasztanowa Picipes badius różni się od zmiennej jaśniejszym kapeluszem oraz całą nóżką czarną. Ekstremalnie rzadka w Polsce, mocno zagrożona wymarciem żagiew ciemnonoga Picipes melanopus także odznacza się ciemnym trzonem, całym pokrytym kutnerem, ponadto ma wyraźniej zamszowaty w dotyku kapelusz.

Właściwości

Żagiew zmienna to jedna z wielu hub powodujących białą zgniliznę drewna.

Zastosowanie

Żagiew zmienna jest grzybem niejadalnym. W Rosji trwają badania nad wykorzystaniem huby wysmukłej w lecznictwie.

Okres występowania
I
II
III
IV
V
VI
VII
VIII
IX
X
XI
XII
Bibliografia
  1. Domański S., Orłoś H., Skirgiełło A. 1967.; "Żagwiowate II (Polyporaceae pileateae), szczecinkowcowate II (Mucronosporaceae pileateae), lakownicowate (Ganodermataceae), bondarcewiowate (Bondarzewiaceae), boletkowate (Boletopsidaceae), ozorkowate (Fistulinaceae). w: Kochman J., Skirgiełło A. (red.),"; PWN, Warszawa;
  2. Gerhardt E. 2006.; "Grzyby. Wielki ilustrowany przewodnik. Ponad 1000 opisanych gatunków."; Wyd. Klub dla Ciebie, Warszawa.;
  3. Krieglsteiner G., Gminder A., Winterhoff W. 2000.; "Die Großpilze Baden-Württembergs. Band 2: Ständerpilze: Leisten-, Keulen-, Korallen- und Stoppelpilze, Bauchpilze, Röhrlings- und Täublingsartige."; Ulmer Verlag, Stuttgart.;
  4. Laux H. 1985.; "Eßbare Pilze und ihre giftigen Doppelgänger."; Franckh Kosmos Verlag, Stuttgart;
  5. Łakomy P., Hanna Kwaśna H. 2008.; "Atlas hub."; Oficyna Wydawnicza MULTICO, Warszawa.;
  6. Moser M. 1978.; "Röhrlinge und Blätterpilze. Kleine Kryptogamenflora Mitteleuropas. vol. 2."; Gustav Fischer, Stuttgart.;
  7. Snowarski M. 2010.; "Grzyby. Seria: Spotkania z przyrodą."; Wyd. MULTICO Oficyna Wydawnicza, Warszawa.;
  8. Wojewoda W. 2003.; "Checklist of Polish Larger Basidiomycetes. Krytyczna lista wielkoowocnikowych grzybów podstawkowych Polski."; Instytut Botaniki im. W. Szafera, Polska Akademia Nauk, Kraków.;
  9. Zmitrovich I., Kovalenko A. 2016.; "Lentinoid and polyporoid fungi, two generic conglomerates containing important medicinal mushrooms in molecular perspective."; International Journal of Medicinal Mushrooms 18(1): 23-38.;
  10. Zmitrovich I., Bondartseva M., Sidelnikova M. 2016.; "Noteworthy polypores of Pushkin city near the Saint Petersburg (Russia), the reserve of old-growth trees. 2. Cerioporus varius and C. leptocephalus."; Poljoprivreda i Sumarstvo 62(4): 213-225.;
4.8/5 - (5 votes)
Default Banner Post Banner
Subscribe
Powiadom o
0 komentarzy
Inline Feedbacks
View all comments