Krwiożercze pomidory, zabójcze ziemniaki

Pomidory i ziemniaki mogą mieć dotychczas nieznaną ciemną stronę stawiającą je w jednym rzędzie z owadożernymi roślinami takimi, jak dzbanecznikowce, czy muchołówki – sądzą botanicy z Królewskich Ogrodów Botanicznych w Kew, będących ważnym ośrodkiem badań nad florą.

Według nich liczba gatunków roślin owadożerne obecnie licząca ok. 650 pozycji, w rzeczywistości może być o 50 proc. wyższa. “Niewykluczone, iż owadożerne właściwości wielu roślin nie zostały zauważone przez naukowców, ponieważ nie posiadają cech kojarzonych z gatunkami mięsożernymi” – cytuje dziennik “The Independent” dr Mike’a Faya z Kew.

Na ogół uważa się, że aby uznać roślinę za owadożerną, musi ona mieć specjalnie przekształcone liście. Mogą one przybrać postać dzbanków, zatrzaskowych pułapek, czy lepów. Naukowcy z Kew sądzą, iż owadożerne mogą być także rośliny, którym brak takiej wyspecjalizowanej struktury do zabijania i przetrawiania owadów.

W przypadku niektórych gatunków pomidorów, ziemniaków, tytoniu i innych roślin, będących dotychczas poza kręgiem podejrzeń zabijanie odbywa się w bardziej subtelny sposób: “Małe bezkręgowce łapią się na kleiste włoski. W stanie rozkładu spadają na ziemię użyźniając ją. Składniki odżywcze wchłaniane są następnie przez korzenie” – sądzi dr Fay.

Dla pomidorów i ziemniaków hodowanych w cieplarniach zdolność zabijania owadów nie ma większego znaczenia praktycznego, ponieważ ziemia, na której rosną bogata jest w nawozy sztuczne, ale dla pomidorów w stanie wolnym i roślin wyrastających na niskiej jakości gruntach owady są ważnym źródłem pożywienia.

Naukowcy z Kew uświadomili sobie, że świat flory jest bardziej krwiożerczy niż przypuszczali wcześniej dokonując oceny badań Charlesa Darwina nad tym zagadnieniem w dwusetną rocznicę jego urodzin. W 1875 roku Darwin wydał pionierską książkę na temat owadożernych roślin.