Aligator chiński należy do rodziny aligatorowate (Alligatoridae). Pysk jest krótki. Koniec pyska zwężony i zadarty. Barwa grzbietu oliwkowo brązowa. Boki są brązowe, w ciemne plamy. Pancerz występuje na całym ciele. Młode osobniki są czarne w żółte prążki. Samce są większe od samic.

1. Występowanie
2. Środowisko i tryb życia
3. Rozmnażanie
4. Pokarm
5. Systematyka
6. Galeria zdjęć

Występowanie

Aligator chiński występuje jedynie na niewielkim obszarze Chińskiej prowincji Anhui. Cała obecnie znana populacja zamieszkuje rezerwat przyrody stworzony specjalnie dla tego gatunku. Historyczny zasięg występowania aligatora chińskiego obejmował znacznie większy obszar- większość dorzecza rzeki Jangcy.

Środowisko i tryb życia

Aligator chiński zamieszkuje ciepły klimat umiarkowany. Jego siedliskiem są niewielkie zbiorniki wodne, stawy, starorzecza, mokradła i bagna; rzadziej wolno płynące rzeki i strumienie. Obecnie znane stanowiska tego gada znajdują się na obszarach rolniczych. Prowadzi nocny tryb życia. Zimuje w podziemnej norze. Aligator chiński jest gatunkiem krytycznie zagrożonym (kategoria CR na liście IUCN). Wpisany jest do konwencji CITES (załącznik I). Głównymi zagrożeniami są utrata siedlisk oraz mała zmienność genetyczna (niewielka liczba osobników).

Rozmnażanie

Aligator chiński przystępuje do rozrodu od lipca do sierpnia. Jest gatunkiem poligamicznym. Samica buduje gniazdo z gnijącej roślinności. Następnie składa do gniazda 10-40 jaj. Inkubacja trwa około 70 dni. Po złożeniu jaj samica pozostaje przy gnieździe by je chronić, ale może też je opuścić. Płeć determinowana jest przez temperaturę otoczenia. Młode pojawiają się we wrześniu. Po wylęgu młodych samica pomaga im wydostać się z gniazda i przenosi je do wody. Samica osiąga dojrzałość płciową między 4 a 5 rokiem życia. W naturze żyje do 50 lat.

Pokarm

Aligator chiński żywi się kręgowcami (rybami) oraz bezkręgowcami (skorupiakami, mięczakami).