Stonoga murowa jest szeroko rozpowszechniona w Europie. Głównie zamieszkują część środkową, północną i zachodnią kontynentu.

1. Budowa
2. Biologia
3. Systematyka
4. Galeria zdjęć

Budowa

Ciało o owalnym kształcie, grzbietobrzusznie spłaszczone, pokryte pancerzem. Ciało składa się z głowotułowia, tułowia (złożonego z 7 segmentów) oraz odwłoka (złożonego z 6 segmentów). Płytki grzbietowe są rozbudowane. Odwłok słabo rozwinięty. Powierzchnia karapaksu jest gładka. Barwa pancerza szarobrązowa, błyszcząca, z bladożółtym obrzeżem. Na pancerzu mogą występować jasne plamki. Odnóża odwłokowe przekształcone są w narządy oddechowe. Siedem par odnóży krocznych. Za długim segmentem w środkowej części czułków znajduje się trzy krótsze. U młodszych osobników powierzchnia pancerza jest bardziej szorstka. Stonoga murowa reprezentowana jest przez dwa podgatunki.

Biologia

Stonoga murowa prowadzi nocny tryb życia, dzień spędza w ukryciu. Licznie występuje w różnorodnych siedliskach (klify nadbrzeżne, lasy, łąki, parki i ogrody). Szczególnie często spotykany w wilgotnych kryjówkach pod próchniejącym drewnem, w rumowiskach, pod kamienieniami i wśród opadłych liści. Unika miejsc suchych. Dobrze znosi zakwaszoną glebę. Towarzyski. Często można go spotkać z prosionkiem szorstkim (Porcellio scaber). Żywi się rozkładającą się materią organiczną (szczątkami zwierzęcymi a także rozkładającymi się roślinami). Żyje do dwóch lat. Wzrost ciała następuje poprzez linienie. Organizm rozdzielnopłciowy. Samica składa jaja do komory lęgowej (umiejscowionej po stronie brzusznej). Po kilku dniach następuje wylęg. Zagrożeniem dla niego są kręgowce (płazy, gady) oraz bezkręgowce (pajęczaki, owady, dwuparce, a także inne pancerzowce).