Susłogon arktyczny (Urocitellus parryii)
Susłogon arktyczny należy do rodziny wiewiórkowate (Sciuridae). Oczy są duże i ciemne, otoczone białym pierścieniem. Uszy są małe. Grzbiet jest czerwonawo brązowy, jasno cętkowany. Brzuch jest jaśniejszy. Kończyny są stosunkowo krótkie. Na jesień jego sierść przybiera szarawą barwę. Ogon jest ciemno zakończony. Dymorfizm płciowy uwidacznia się w rozmiarach ciała. Samce są większe od samic.
Susłogon arktyczny występuje na północy Ameryki Północnej i w północno-wschodniej Azji. Jego zasięg występowania rozciąga się od Zatoki Hudsona, przez kanadyjskie terytoria: Nunavut, Manitoba, Saskatchewan, Północno-Zachodnie, Jukon i Kolumbię Brytyjską, następnie Alaskę, po północno-wschodnie krańce Rosji.
Susłogon arktyczny zamieszkuje obszary otwarte arktycznej tundry. Spotykany jest na otwartych łąkach, obszarach skalistych, śródleśnym polanach, w górach powyżej górnej granicy lasu do 1400 m n.p.m. Prowadzi dzienny tryb życia. Zapada w sen zimowy od października do marca (trwający do 8 miesięcy). Żyje w dużych koloniach. Kopie nory do głębokości 3 m. Jest terytorialny. Ma status zagrożenia najmniejszej troski (kategoria LC na liście IUCN). Gromadzi zapasy. Do jego naturalnych wrogów zaliczyć można między innymi ssaki drapieżne (lisy, niedźwiedzie, rysie) oraz ptaki (jastrzębiowate, krukowate, puszczykowate).
Dieta susłogona arktycznego jest dosyć zróżnicowana. Żywi się pokarmem roślinnym (nasionami, jagodami, trawami, mchami, korzeniami, liśćmi, pączkami i kwiatami), grzybami, bezkręgowcami (owadami, pajęczakami), a także jajami ptaków oraz padliną.
Susłogon arktyczny przystępuje do rozrodu raz w roku. Gody odbywają się od kwietnia do maja. Ciąża trwa od 25 do 30 dni. Samica rodzi od 6 do 8 młodych (nawet do 14). Opiekę nad potomstwem pełni tylko samica. Młode karmione są mlekiem do 35 dni. Rozpraszają się w 8 tygodniu życia. Susłogon arktyczny osiąga dojrzałość płciową w drugim roku życia.