Foka szara (Halichoerus grypus)

Wygląd

Samce foki szarej są znacznie większe od samic i masywniej od nich zbudowane. Długość ich ciała sięga 3 m, podczas gdy u samic jest to 1,7 -2,2 m. Waga samców to 200 -300 kg, samic 100 -200 kg. Wierzch ciała ma barwę ciemnoszarą z szarobrunatnymi lub czarnymi plamami i kleksami poniżej, spód jest żółtawobiały. Samice są jaśniej ubarwione, a plamy są mniej wyraźne. Głowa foki szarej ma kształt stożkowaty, a pysk jest bardziej wydłużony niż u innych fok. Noworodki pokryte są białawym puchem.
 

Występowanie

Foka szara występuje w północnym Atlantyku, a także w Morzu Bałtyckim. Pojawia się u wybrzeży Polski, obserwowano ją nawet w jeziorach Dąbie i Łebsko.
 

Tryb życia

Foka szara prowadzi przybrzeżny tryb życia, łączy się w niewielkie stada, jest aktywna w dzień. Preferuje skaliste wybrzeża. Pływając porusza całym ciałem, macha na boki ogonem i kończynami tylnymi, ale przednie trzyma blisko tułowia. Na lądzie przemieszcza się wyginając łukowato tułów. Przy wydostawaniu się z wody na ląd wykorzystuje płetwy.
 

Odżywianie

Pożywienie foki szarej stanowią głównie ryby – dorsze, śledzie, halibuty, łososie, a także bezkręgowce. Pokarm jest łowiony wyłącznie w wodzie, zarówno w strefach powierzchniowych, jak i na głębokości do 130 m.
 

Rozmnażanie i rozwój

Foki szare tworzą poligamiczne rodziny, gdzie na jednego samca przypada średnio 6 -7 samic. W okresie godowym samce bronią terytoriów staczając między sobą raczej niegroźne walki. Ciąża trwa ok. 11 miesięcy. Młode rodzą się na lodzie pod koniec zimy (Bałtyk) lub na skalistych wybrzeżach późną jesienią (Atlantyk). Wkrótce po porodzie następuje olejna ruja. W każdym miocie jest tylko 1 młode, które zaraz po porodzie waży 9 -15 kg. Przez 3 tygodnie pozostaje ono na lądzie i w tym czasie jest karmione wyłącznie mlekiem matki. Po 4 -6 tygodniach traci swoją „niemowlęcą” białawą sierść.