Ibis czubaty (Nipponia nippon)

Wygląd

Ibis czubaty należy do rzędu pelikanowe (Pelecaniformes). Tęczówka oczna czerwona. Dziób długi, wąski, czarny, z czerwonym końcem, zakrzywiony ku dołowi. Skóra na głowie naga, czerwona. Z karku wystają długie pióra, tworzące grzywę. Szyja krótka. Ubarwienie białe. Grzywa, grzbiet, skrzydła mają różowy nalot. Ogon zaokrąglony. Nogi krótkie. W okresie lęgowym głowa oraz górna część ciała stają się szare.

Występowanie

Pierwotny zasięg występowania ibisa czubatego obejmował znaczny obszar wschodniej Azji. Gniazdował w południowo-wschodniej Rosji, Chinach i Japonii. Poza okresem rozrodczym spotykany był między innymi na Półwyspie Koreańskim i na Tajwanie. Obecnie jedyna znana populacja tego ptaka występuje w prowincji Shaanxi w centralnych Chinach. Obecnie trwają programy reintrodukcji ibisa czubatego w Chinach, Japonii i w Korei Południowej.

Biotop

Ibis czubaty zamieszkuje tereny podmokłe, mokradła i wilgotne łąki. Jako miejsca gniazdowania wybiera obszary z dostępnymi licznymi wysokimi drzewami potrzebnymi do założenia gniazda. Żeruje w różnych środowiskach otwartych: łąkach, bagnach, rozlewiskach rzek, a nawet na polach uprawnych (głównie polach ryżowych). Na liście IUCN jest gatunkiem zagrożonym wymarciem (kategoria EN). Wpisany jest do konwencji CITES (załącznik I). Głównymi zagrożeniami są: utrata siedlisk, brak bazy pokarmowej i mała liczebność populacji.

Lęgi

Ibis czubaty przystępuje do jednego lęgu w roku. Gatunek monogamiczny. Gnieździ się w koloniach. Gniazdo zakłada na drzewie. Rozród odbywa się od lutego do czerwca. Samica składa od 1 do 5 niebieskoszarych, brązowo plamkowanych jaj. Inkubacja trwa 26-30 dni. Wysiadywaniem jaj zajmują się oboje rodzice. Dojrzałość płciową osiąga w trzecim roku życia. Najstarszy znany osobnik dożył do 36 lat.

Pokarm

Ibis czubaty żywi się bezkręgowcami (owadami, mięczakami, skorupiakami) jak i kręgowcami (rybami oraz płazami). Pokarmu zdobywa przeszukując podmokłe tereny.