Igłosternik białogardły (Hirundapus caudacutus)

Wygląd

Igłosternik białogardły należy do rodziny jerzykowate (Apodidae). Jest dużym ptakiem. Sylwetka jest krępa. Grzbiet brązowo biały. Podbrzusze białe. Upierzenie mieni się zielonym połyskiem. Tułów jest wrzecionowaty. Tęczówka oczna ciemnobrązowa. Dziób jest krótki, spiczasty i ciemny. Gardło białawe. Ogon krótki i kwadratowy. Nogi są bardzo krótkie. Skrzydła długie i zakrzywione. Brak dymorfizmu płciowego. Osobniki młodociane są podobne do dorosłych, choć ich upierzenie jest bardziej matowe, a gardło jest ciemniejsze.

Występowanie

Igłosternik białogardły gniazduje we wschodniej Azji: w południowo-wschodniej Rosji, północno-wschodnich Chinach, na Półwyspie Koreańskim i wyspach Japonii (populacje migrujące) oraz w Himalajach (populacje osiadłe). Igłosterniki białogardłe, które nie są osiadłe na zimę odlatują aż do wschodniej Australii i południowo-wschodniej Papui Nowej Gwinei. Rzadko pojawia się daleko od typowego obszaru występowania – pojedyncze obserwacje pochodzą z zachodniej Azji, Europy (między innymi z Włoch, Szwecji, Wielkiej Brytanii i Islandii).

Biotop

Igłosterniki białogardły zamieszkują różnorodne siedliska: żyją w lasach, na skrajach lasów, śródleśnych polanach i nad zbiornikami wodnymi. Spotykane są w podobnych siedliskach w okresie rozrodczym i na zimowiskach. Jest gatunkiem towarzyskim, tworzy stada mieszane z innymi jerzykami. Ma status zagrożenia najmniejszej troski (kategoria LC na liście IUCN).

Lęgi

Igłosternik białogardły przystępuje do rozrodu od kwietnia do czerwca. Gniazdo zbudowane jest z gałązek. Gnieździ się w szczelinach skalnych oraz na drzewie. Samica składa 2-7 jaj. Inkubacja trwa 21-40 dni. Wysiadywaniem jaj zajmują się oboje rodzice. Młode opuszczają gniazdo po 40-42 dniach.

Pokarm

Igłosternik białogardły żywi się zwierzętami bezkręgowymi (owadami). Pokarm chwyta w locie.