Jastrząb drobny (Accipiter superciliosus)

Wygląd
Jastrząb drobny należy do rodziny jastrzębiowate (Accipitridae). Reprezentowany jest przez dwa podgatunki różniące się wyglądem. Ptak wielkości szpaka. Grzbiet jest ciemno szary. Gardło białe, gładkie. Pierś, brzuch, podbrzusze są białe, pokryte szarymi pasami. Dziób jest mały, szary z żółtą woskówką, haczykowaty. Tęczówki są jasno czerwonawe lub brązowo czerwonawe. Nogi długie, żółte z czarnymi, ostrymi szponami. Ogon jest dosyć krótki. Samice są większe i cięższe od samców. W ubarwieniu samic dominuje brąz. U osobników młodocianych wierzch jest brązowy lub rdzawy, a prążkowanie jest rude. Ich tęczówki są żółtawe.
Występowanie
Jastrząb drobny występuje w Ameryce Środkowej i Południowej. Zasięg występowania tego ptaka rozciąga się od Kostaryki, przez Panamę, kraje północnej Ameryki Południowej po południową Brazylię i Paragwaj.
Biotop
Jastrząb drobny zamieszkuje głównie różnego typu lasy. Preferuje zróżnicowane środowiska o luźniej strukturze. Występuje przede wszystkim w świetlistych lasach, na skrajach lasów, w lasach nadrzecznych i śródleśnych polanach. Unika obszarów bezdrzewnych i bardzo gęstych lasów. Jest gatunkiem nizinnym, ale spotykany jest nawet do 1800 m n.p.m. Jego liczebność maleje. Na liście IUCN ma status zagrożenia najmniejszej troski (kategoria LC). Wpisany jest do konwencji CITES (załącznik II). Do głównych zagrożeń zaliczyć można utratę siedlisk.
Lęgi
Biologia jastrzębia drobnego jest słabo poznana. Gnieździ się na drzewie. Przystępuje do rozrodu, w zależności od występowania od lutego do czerwca (północny zasięg) lub między październikiem a styczniem (południowa część zasięgu). Samica składa do trzech niebieskawo białych jaj.
Pokarm
Jastrząb drobny w głównej mierzę żywi się kręgowcami (przede wszystkim ptakami wróblowymi i kolibrami, w mniejszym stopniu gryzoniami i gadami), swoją dietę uzupełnia o bezkręgowce (owady).