Mieniak strużnik (Apatura ilia)

Wstęp
Wygląd
Wierzch skrzydeł u typowych form mieniaka strużnika jest czarnobrunatny (u samców) bądź szarobrunatny (u samicy). U tego gatunku występuje wyraźny polimorfizm u obu płci. Ubarwienie wierzchu skrzydeł od barwy żółtej do pomarańczowo-brązowej. Wzór na wierzchu skrzydeł biały bądź żółty (po za białymi plamkami na wierzchu skrzydeł). Na wierzchu przedniej pary skrzydeł występuje ciemna plamka w pomarańczowej otoczce. Spód skrzydeł szarożółty, z rdzawymi rozjaśnieniami i wzorem podobnym jak na wierzchu. Samce mienią się niebieskim, metalicznym połyskiem. Gąsienice są zielone, na głowie mają dwa wyrostki.
Występowanie
Mieniak strużnik zamieszkuje niemal całą Eurazję. Jego zasięg na północ sięga koła podbiegunowego, a na południe skraju kontynentu. Najczęściej przebywa w pobliżu miejsc podmokłych i dolinach rzek – głównie w łęgach i grądach. Ponadto spotkać go można w nizinnych lasach, skrajach lasów, na obszarach ruderalnych, w ogrodach i parkach.
Pokarm
Rośliną żywicielską dla mieniaka strużnika jest wierzba pospolita (Salix alba) oraz topole: topola osika (Populus tremula), topola biała (Populus alba) oraz topola czarna (Populus nigra). Dorosłe pożywiają się na zepsutych owocach, wilgotnej ziemi oraz na ekskrementach zwierząt.