Obrzeżek polski (Argas polonicus)

Występowanie

Obrzeżek polski został odkryty na wieży Kościoła Mariackiego w Krakowie i został opisany jako nowy gatunek. Ze względu na dużą uciążliwość i zagrożenie dla zdrowia krakowskich hejnalistów wieża kościoła w latach 90. została zdezynfekowana i obecnie stanowisko to prawdopodobnie nie istnieje. Choć możliwe, że obrzeżki nadal występują w trudno dostępnych zakamarkach budynku. Istnieją również znane stanowiska tego gatunku w Czechach i na Słowacji. Przypuszcza się, że zasięg występowania obrzeżka polskiego może być zdecydowanie większy, jednak nie prowadzi się badań na ten temat.

Budowa

Obrzeżek polski należy do rzędu kleszcze (Ixodida). Zaliczany do kleszczy miękkich ze względu na brak typowego, chitynowego pancerza pokrywającego ciało. Narządy gębowe są słabo widoczne. Ciało jest skórzaste, owalne, spłaszczone grzbietobrzusznie, bez wyodrębnionej głowy. Składa się z gnatosomy (części gębowej) i idiosomy. Gnatosoma przykryta jest idiosomą. Barwa ciała jest brązowawa. Występują cztery pary, sześcioczłonowych odnóży. Dymorfizm płciowy jest nieszczególnie zaznaczony. Jednak samce są mniejsze od samic. U larw występują tylko trzy pary odnóży.

Biologia

Obrzeżek polski występuje w miejscach synantropijnych: w budynkach, na strychach, w pęknięciach murów i elementów drewnianych, w stropie itd. Prowadzi nocny tryb życia. Żywi się krwią żywiciela. Obrzeżek polski pasożytuje głównie na ptakach (jaskółkach, gołębiach) ale może też żerować na człowieku). Jest organizmem rozdzielnopłciowym. Przechodzi przeobrażenie niezupełne. W jego cyklu życiowym występują następujące stadia: jajo, larwa, nimfy (II-IV stadia) i postać dorosła. Składanie jaj odbywa się poza żywicielem, od lipca do sierpnia. Cykl rozwojowy jest wielu żywicielowy. Pełen cykl trwa około roku.