Orzeł stepowy (Aquila nipalensis)

Wstęp

Ptak z rodziny jastrzębiowatych, mniejszy od bielika (Haliaeetus albicilla). Gatunek sporadycznie zalatujący do Polski. Jest gatunkiem zagrożonym wymarciem (kategoria EN na liście IUCN). W locie na skrzydłach oraz ogonie widoczny szeroki, ciemny pasek końcowy Gatunkiem podobnym jest między innymi orlik grubodzioby (Clanga clanga).

Wygląd

Tęczówka oczna ciemnobrązowa. Dziob mocny, haczykowaty. Dobrze widoczne, żółte zajady. Nozdrza są owalne. Na potylicy płowo-brązowawa plama. Wierzch ciała brązowy lub ciemnobrązowy. Podbródek, gardło nieco jaśniejsze. Skrzydła szerokie, długie. Na końcach skrzydeł „palce” tworzone przez lotki. Zarówno lotki jak i sterówki grubo prążkowane. Stopy żółte, z czarnymi szponami. Brak dymorfizmu płciowego, choć samice są większe. Osobniki młodociane są brązowe, na pokrywach nadskrzydłowych białe brzegi.

Występowanie

Orzeł stepowy gniazduje w południowo-zachodniej Rosji, Kazachstanie, północno-zachodnich Chinach i Mongolii. Na zimowiska odlatuje do południowej Azji, na Półwysep Arabski i do wschodniej Afryki. Podczas przelotów unika otwartego morza, w związku z tym często spotykany jest w dużych zagęszczeniach na wąskich pasach lądu.

Biotop

Zamieszkuje stepy, pustynie i półpustynie. W górach spotykany do 2300 m n.p.m. Zimuje na różnorodnych otwartych przestrzeniach: sawannach, pastwiskach, pustyniach i półpustyniach.

Lęgi

Gnieździ się na drzewie bądź ziemi. Samica składa od 1 do 3 jaj. Czas wysiadywania wynosi około 45 dni. Oboje rodzice pełnią opiekę nad potomstwem. Po dwóch miesiącach młode stają się samodzielne. Dojrzałość płciową osiąga w czwartym roku życia.

Pokarm

Żywi się zarówno zwierzętami kręgowymi (drobnymi ssakami, ptakami, gadami) jak i bezkręgowymi (owadami). W jego diecie znaleźć można także padlinę. Poram zdobywa w locie oraz na ziemi.