Pingwin żółtooki (Megadyptes antipodes)

Wygląd

Pingwin żółtooki należy do rodziny pingwiny (Spheniscidae). Wierzch ciała jest czarno szary. Głowa i gardło są jaśniejsze, brązowożółte. Spód ciała białawy. Tęczówka jest jasno żółta. Dziób jest dwubarwny, pomarańczowo brązowy. Pasek oczny jest żółty. Samce są nieco większe od samic, mają też jaśniejszy pasek oczny. Osobniki młodociane mają szarą tęczówkę oraz szarą głowę.

Występowanie

Pingwin żółtooki jest endemitem Nowej Zelandii. Spotykany jest głównie na wschodnim i południowym wybrzeżu Wyspy Południowej, Wyspie Stewart, Wyspach Auckland i Wyspie Campbela. Młode spotykane są do Cieśniny Cooka na północy.

Biotop

Pingwin żółtooki dużo czasu spędza na lądzie, poluje w wodzie. Zamieszkuje różnorodne siedliska w strefie przybrzeżnej wysp. Jest jednym z najrzadszych pingwinów na świecie. Na liście IUCN jest gatunkiem zagrożonym wymarciem (kategoria EN). Głównymi zagrożeniami są degradacja siedlisk, rybołówstwo oraz wprowadzone drapieżniki (m.in. szczury, koty, psy, gronostaje).

Lęgi

Pingwin żółtooki przystępuje do rozrodu od sierpnia do marca. Zakłada gniazda w nadmorskich lasach, zaroślach i miejscach z niewysoką roślinnością. Zwykle ukrywa miejsca rozrodu by uczynić je trudnymi do znalezienia. Gniazdo wycielone jest materiałem roślinnym. Pingwin żółtooki jest gatunkiem monogamicznym. Samica składa dwa jaja między wrześniem i październikiem. Inkubacja jaj trwa 39-50 dni. Wysiadywaniem jaj na przemian zajmują się oboje rodzice. W lutym potomstwo staje się niezależne. Samice osiągają dojrzałość płciową między drugim a trzecim rokiem życia, samce dojrzewają między trzecim a piątym rokiem. Żyje średnio kilkanaście lat, maksymalnie do 24 lat.

Pokarm

Pingwin żółtooki żywi się zarówno kręgowcami (rybami, które stanowią 90% diety) jaki bezkręgowcami (mięczakami, skorupiakami). Pokarm zdobywa nurkując.