Piżmik wonny (Sternotherus odoratus)

Wygląd

Piżmik wonny należy do rodziny mułowcowate (Kinosternidae). Jest małym żółwiem. Głowa jest trójkątna i spiczasta. Po jej bokach biegną dwa jasne pasy. Karapaks jest wyraźnie wysklepiony. Barwa pancerza zmienna, od szarej przez brązową do czarnej. Posiada długą szyję. Nogi są dosyć krótkie. Występuje dymorfizm płciowy. U samców ogon jest dłuższy.

Występowanie

Piżmik wonny jest pospolitym gatunkiem występującym w wschodniej Ameryce Północnej. Jego zasięg występowania rozciąga się od południowo-wschodniej Kanady (głównie w regionie Quebec i Ontario) przez wszystkie zachodnie i środkowo-zachodnie stany USA po Florydę na południu. Stanowiska występowania znajdujące się najdalej na zachodzie zlokalizowane są w Teksasie, Oklahomie i Kansas.

Środowisko i tryb życia

Piżmik wonny większość życia spędza w wodzie, niechętnie wychodzi na brzeg (na lądzie jest niezdarny i powolny). Żółw ten występuje głównie w płytkich zbiornikach słodkowodnych o mulistym dnie, wolno płynących rzekach i strumieniach oraz na bagnach i innych obszarach podmokłych. Nie toleruje zasolenia. Prowadzi zwykle nocny tryb życia. Na liście IUCN ma status zagrożenia najmniejszej troski (kategoria LC). Hodowany jest jako zwierzę domowe.

Rozmnażanie

Piżmik wonny przystępuje do rozrodu od maja do lipca. Samica może złożyć od 3 do 8 jaj. Jaja składane są do dołka w ziemi. Inkubacja jaj trwa od 60 do 107 dni. Płeć młodych jest uzależniona od temperatury inkubacji. Samice dojrzewają między 3-11 rokiem życia, przy długości pancerza 6,2-8,5 cm, samce osiągają dojrzałość między 2 a 7 rokiem życia, przy długości pancerza 5 – 6,5 cm. Żółw ten w niewoli żyje średnio do 50 lat, na wolności 20-30 lat.

Pokarm

Piżmik wonny żywi się kręgowcami (rybami) oraz bezkręgowcami (skorupiakami, mięczakami, owadami, pierścienicami) oraz padliną.