Pławikonik australijski (Phycodurus eques)

Występowanie

Pławikonik australijski żyje w Oceanie Indyjskim u wybrzeży południowej i południowo-zachodniej Australii. Spotykany jest od okolic Perth niemal po Melbourne.

Budowa zewnętrzna

Pławikonik australijski należy do rodziny igliczniowate (Syngnathidae). Jest jedynym gatunkiem w rodzaju Phycodurus. Jego ciało porośnięte jest wyrostkami, zapewniającymi mu doskonały kamuflaż (wygląda jak wodorosty). Pysk jest wydłużony, rurkowaty. Ciało jest smukłe. Barwa ciała jest różnorodna, od zielonej przez żółtobrązową po jasnobrązową. Na ciele mogą występować również jasne bądź ciemne linie. Ogon nie jest chwytny. Występuje dymorfizm płciowy. Samca można odróżnić od samicy po obecności torby lęgowej. Gatunkiem podobnym jest Phyllopteryx taeniolatus.

Biologia

Pławikonik australijski zamieszkuje słabo nasłonecznione, słone wody oceaniczne na głębokości od 5 do 15 m. Przebywa maksymalnie do 50 metrów głębokości. Preferuje skaliste rafy i miejsca gęsto porośnięte wodorostami i trawą morską. Po za okresem rozrodczym prowadzi samotny tryb życia. U pławikoników samiec opiekuje się ikrą. Jest gatunkiem monogamicznym. Do rozrodu przystępuje od października do marca. Samica składa 250-300 ziaren ikry. Samica przenosi ziarna ikry do torby lęgowej samca (znajdującej się pod ogonem). Samiec inkubuje ikrę przez 6-8 tygodni. Larwa po wykluciu mierzy 20-30 mm. Dojrzałość płciową osiąga między pierwszym a drugim rokiem życia. W niewoli żyje od 8 do 10 lat. Jego skuteczny kamuflaż (wyrostki oraz ubarwienie), a także kolce umiejscowione po bokach zapewniają mu skuteczną ochronę przed drapieżnikami. Na liście IUCN ma status zagrożenia najmniejszej troski (kategoria LC). Do jego głównych zagrożeń można zaliczyć utratę siedlisk (spowodowaną zanieczyszczeniem) oraz kolekcjonerstwo. Pławikoniki australijski żywi się skorupiakami jak również larwami ryb. Swoje ofiary zasysa do jamy gardzielowej.