Puszczyk uralski (Strix uralensis)

Wstęp
Puszczyk uralski to średniej wielkości (choć większy od puszczyka) ptak drapieżny. Lot u niego jest prosty, w trakcie lotu dobrze widoczny jest długi ogon. W kraju nieliczny, lęgowy. Gatunek osiadły.
Wygląd
Puszczyk uralski – dziób żółty, krótki i haczykowaty. Duża, okrągła głowa z wyraźną, gładką, szlarą. Tęczówka czarna, mocno kontrastująca z jasną szlarą. Ogon długi, klinowaty, na wierzchu jest równomiernie ciemno pręgowany. Skrzydła zaokrąglone. Ubarwienie ciała płowo-szarobrązowe, z ciemnym, brązowawym kreskowaniem. Skrzydła na wierzchu są jednakowo prążkowane, nie mają rozjaśnienia na lotkach pierwszego rzędu. Dymorfizm płciowy jest niewyraźny, płcie różnią się jedynie wielkością ciała, samice są większe od samców. Osobniki młodociane mają jaśniejszą szlarę.
Występowanie
Puszczyk uralski zamieszkuje tajgę, od północno-wschodnich obszarów Europy, po wschodnią Azję. Wyspowo także południowe Alpy i Karpaty. W Polsce najliczniej spotykany w Bieszczadach oraz nielicznie w pozostałej części Karpat. Nieliczne populacje znajdują się także na północno-wschodnich obszarach kraju (jest to południowa granica zwartego zasięgu puszczyka uralskiego).
Biotop
Puszczyk uralski preferuje stare bory, z mokradłami, niewielkimi otwartymi terenami w pobliżu, również górskie buczyny,
Lęgi
Puszczyk uralski w większości tworzy pary monogamiczne. Gnieździ się w załamanych drzewach, w dziuplach, w budkach lęgowych jak również w opuszczonych gniazdach ptaków drapieżnych. Składa od 2 do 4 białych jaj. Jaja są wysiadywane ponad miesiąc przez samicę, która jest w tym czasie dokarmiana przez samca. Po wykluciu młode spędzają około 6 tygodni w gnieździe. Dojrzałość płciową osiągają po około roku, lecz lęgi wyprowadzają dopiero po 2-3 latach.
Pokarm
Puszczyk uralski poluje głównie z czatowni. Żywi się gryzoniami, jak również innymi drobnymi ssakami, płazami, ptakami oraz owadami. W ich wypluwkach znaleźć można kości, pióra, sierść, chitynę owadów.