Skorpion cesarski (Pandinus imperator)

Występowanie

Skorpion cesarski występuje w środkowo zachodniej Afryce. Zamieszkuje rozległy obszar od Senegalu przez Gwineę, Sierra Leone, Liberię, Wybrzeże Kości Słoniowej, Ghanę, Togo, Benin, Nigerię, Kamerun po Gabon i Kongo.

Budowa

Karapaks barwy czarnej, mieniące się na brązowo, ciemnoniebiesko bądź zielonkawo. Szczękoczułki krótkie, zakończone szczypcami. Nogogłaszczki masywne, również zakończone szczypcami. Ciało składa się z głowotułowia i odwłoka (który zbudowany jest z przedodwłoka i zaodwłoka). Cztery pary odnóży krocznych. Zaodwłok zakończonym kolcem jadowym. Młode początkowo są białe. Dymorfizm płciowy zaznaczony m.in. w wielkości wieczka płciowego, które u samców jest mniejsze.

Biologia

Typowym siedliskiem skorpiona cesarskiego są tropikalne lasy oraz otwarte sawanny. Potrzebuje w otoczeniu kamieni, nor lub kopców termitów stanowiących dla niego kryjówkę. Prowadzi nocny tryb życia. Dzień spędza w ukryciu. Rośnie skokowo zrzucając wylinkę. Do rozrodu przystępuje przez cały rok. Rozród poprzedzony jest rytuałem godowym. Wykazuje zachowania społeczna, tworząc grupy rodzinne. Ciąża trwa od 7 do 9 miesięcy. Samica rodzi od 10 do 32 młodych. Młode noszone są przez samice na grzbiecie do momentu pierwszej wylinki. Młode mogą być karmione zarówno przez samice jak i samca do 18 miesięcy. Dojrzałość płciową osiąga w czwartym roku życia. Występuje u niego kanibalizm, choć zachodzi rzadko. Samica po kryciu może zabić i zjeść samca. W niewoli żyje od 5 do 15 lat, na wolności znacznie krócej. W sytuacji zagrożenia wybiera ucieczkę. Jad skorpiona cesarskiego jest słaby, służy głównie do obrony. Swoje ofiary zabija szczypcami. Żywi się bezkręgowcami (pajęczakami, owadami) oraz mniejszymi kręgowcami (gadami, ssakami). Fluoryzuje pod wpływem światła UV. Dodany do II załącznika Konwencji o międzynarodowym handlu dzikimi zwierzętami i roślinami gatunków zagrożonych wyginięciem (CITES) oraz do Konwencji Waszyngtońskiej.