Tasiemiec uzbrojony (Taenia solium)
Występowanie
Tasiemcem uzbrojonym zarazić się można głównie w krajach o bardzo ciepłym i tropikalnym klimacie. Spotykany jest głównie w Ameryce Południowej i Środkowej, w niemal całej Afryce, w Europie na Bałkanach, w południowo-wschodniej Azji i archipelagu Malezji. Tasiemiec uzbrojony często transportowany jest przez nieświadomego żywiciela czasem na ogromne odległości – nawet do krajów, których klimat nie pozwala na odbycie całego cyklu rozrodczego.
Budowa
Ciało zbudowane jest z trzech odcinków: główki, szyjki i proglotydów. Główka (skoleks) wyposażona jest w cztery przyssawki oraz wieniec haczyków (26-28). Ciało jest taśmowate, długie, grzbietobrzusznie spłaszczone. Macica jest rozgałęziona (ma od 7 do 12 par rozgałęzień). Występuje rozbudowany i zwielokrotniony układ rozrodczy.
Biologia
Tasiemiec uzbrojony to pasożyt wewnętrzny, pasożytujący zarówno w stadium dojrzałym jak i larwalnym. Za pomocą przyssawek przytwierdza się do ścian jelita. Dorosłe osobniki zamieszkują pojedynczo jelito cienkie kręgowców drapieżnych i padlinożernych – w tym człowieka. Żywicielem pośrednim są ssaki (m.in. świnie, dziki). Żywicielem ostatecznym jest człowiek. Nawet u żywiciela ostatecznego może czasem osiadać w różnych narządach i mięśniach w postaci wągrów. Występuje u niego hermafrodytyzm. Rozwój związany jest ze zmianą żywiciela. Na każdym segmencie znajdują się narządy rozrodcze. Produkuje do 50 tys. jaj. Proglotydy maciczne zawierają dojrzałe jaja. Dojrzałe człony odrywają się i wydalane są do środowiska zewnętrznego wraz z odchodami. Woda bądź gleba może zostać zanieczyszczona odchodami i być spożyta przez świnie. Następnie postacie larwalne rozwijają się u świń. Larwa (onkosfera) przechodzi przez ścianę jelita i wraz z krwią dostaje się do mięśni, gdzie się osiedla i przekształca w wągra. Człowiek zaraża się przez zjedzenie zarażonego, surowego lub niedogotowanego mięsa. Okres dojrzewania tasiemca uzbrojonego trwa dwa miesiące. Tasiemiec u człowieka może przetrwać do kilkunastu lat.