Wiewiórka szara (Sciurus carolinensis)

Wygląd

Wiewiórka szara jest to wiewiórka podobna do pospolitej, ale większa od niej. Długość jej ciała wynosi 23 -30 cm, długość ogona ok. 24 cm, waga może sięgać 750 g. Charakteryzuje się szarą sierścią z rudawą smugą na grzbiecie. Jej ogon jest długi i puszysty, uszy zaokrąglone na końcach, bez pędzelków typowych dla wiewiórki pospolitej. Pazury, jak u każdej wiewiórki nadrzewnej są ostre i zakrzywione.

Występowanie

Wiewiórka szara jest mieszkańcem lasów (głównie liściastych) oraz parków na obszarze od południowej Kanady do Teksasu i Florydy. W 1876 r. została sprowadzona do Wielkiej Brytanii, gdzie się silnie rozmnożyła. Jest to gatunek pospolity na terenie swego  występowania.

Tryb życia

Jako kryjówek wiewiórka szara używa dziupli, ale buduje również w koronach drzew gniazda. Na ogół posiada ich kilka i korzysta z nich okazjonalnie. Zimowe gniazda są zbudowane z ulistnionych gałązek i wysłane liśćmi, trawą, rozdrobnioną korą, mchem i piórami. Letnie mają mniej solidną budowę – są to jedynie platformy w kształcie koszyczków składające się z gałązek. Wiewiórka szara sprawnie porusza się wśród drzew używając przy tym puszystego ogona jako steru, a także do utrzymania równowagi. Ogon służy jej również do utrzymywania ciepła w czasie snu. W przypadku zagrożenia wiewiórka nie ucieka, lecz obiega pień i zastyga nieruchomo po jego niewidocznej stronie. Zimą nie zapada w stan hibernacji, ale w okresie wyjątkowo złej pogody pozostaje w dziupli bądź gnieździe. Czasami zimą w jednym gnieździe może przebywać kilka wiewiórek, ale zasadniczo gatunek ten prowadzi samotny tryb życia.

Odżywianie

Głównym pokarmem wiewiórki szarej są nasiona i orzechy. Zjada także inne części roślin oraz grzyby. W jej jadłospisie mogą się znaleźć również owady, jaja ptasie i małe pisklęta.  W czasie jedzenia siada na tylnych kończynach przednimi przytrzymując pokarm. Przed zimą gromadzi zapasy żołędzi lub orzechów.

Rozmnażanie i rozwój

Ciąża wiewiórki szarej trwa 44 dni. W każdym miocie rodzą się średnio 3 młode, które dojrzałość płciową uzyskują w drugim roku życia. W ciągu roku mają miejsce 2 mioty.