Dzwonkówka trująca (Entoloma sinuatum)

Wstęp

Dzwonkówka trująca jest grzybem trującym. W Polsce nie występuje często.

Sezon

Dzwonkówka występuje od końca maja do jesieni.

Występowanie

Wieruszka zatokowata rośnie w lasach liściastych, zwłaszcza pod dębami i bukami. Grzyba tego znaleźć można przede wszystkim na terenach podgórskich oraz w górach, w tym aż na piętrze alpejskim. Rośnie na łąkach, pastwiskach i przy drogach. Dzwonkówka lubi gleby gliniaste i wapienne oraz stanowiska ciepłe. Zazwyczaj jej owocniki wyrastają gromadnie. Podobnie jak w Polsce, w Europie Środkowej nie jest gatunkiem zbyt często występującym.

Wygląd

Kapelusz wieruszki zatokowatej osiąga średnicę od 5 do 20 cm. Na początku jest półkolisty, później staje się wypukły, a na końcu płaski. Ma barwę białawą, jasnoochrową lub szarochrową. Dojrzały okaz dzwonkówki jest barwy szarobrązowej. Ma gładką i nagą powierzchnię, która jest jedwabiście błyszcząca. Brzeg kapelusza lekko podwinięty, a z czasem staje się wypukły i w końcu płaski, nierzadko z garbkiem. Skórkę grzyba można łatwo zdjąć.

Blaszki na początku mają barwę białawą, później stają się kremowe, łososiowato różowe lub czerwonawe. Są szeroko przyrośnięte.

Trzon wieruszki zatokowatej ma cylindryczny kształt. U podstawy jest rozszerzony. Środek na początku pełny, później staje się gąbczasty. Posiada lekkie bruzdy, jest błyszczący. Trzon dzwonkówki osiąga wysokość 6-10 cm, a grubość 1-3 cm.

Miąższ jest biały i błyszczący. Ma mączno-ogórkowy smak i zapach. Nie zmienia barwy po przekrojeniu.

Zarodniki dzwonkówki są nieregularne, gładkie, sześciograniaste. Wysyp zarodników żółtaworóżowy.

Wieruszkę zatokowatą można pomylić z wieloma gatunkami. Do nich w szczególności zaliczają się: łuszczak zmienny, gęśnica wiosenna, dzwonkówka gwiaździstozarodnikowa, tarczowata, wodnicha gładka oraz lejkówka szarawa. Jak nie pomylić wieruszkę zatokowatą z innymi podobnymi grzybami? Od tych wszystkich wymienionych powyżej gatunków dzwonkówka odróżnia się przede wszystkim charakterystycznym zapachem mąki, który wydziela miąższ.

Właściwości

Dzwonkówka trująca jest grzybem trującym. Spożycie jej w niewielkiej ilości wywołuje zaburzenia żołądkowo-jelitowe, biegunkę, bolesne wymioty i utratę sił. Zjedzenie dużej ilości tego grzyba może doprowadzić do śmierci. Objawy zatrucia wieruszką zatokowatą pojawiają się zwykle już 15 minut od momentu spożycia, czasami czas ten wydłuża się nawet do 2 godzin.

Zastosowanie

Ze względu na właściwości trujące nie ma żadnego zastosowania.

Dzwonkówka trująca – pytania i odpowiedzi

Z jakimi grzybami można pomylić wieruszkę zatokowatą?

Dzwonkówkę można pomylić z łuszczakiem zmiennym, który z kolei jest smacznym grzybem jadalnym, choć rzadko zbieranym. Ponadto podobna jest m.in. do majówki wiosennej, lejkówki szarawej oraz dzwonkówki gwiaździstozarodnikowej.

Czy dzwonkówka może spowodować zatrucie śmiertelne?

Jest to grzyb zaliczanych do najgroźniejszych. W przypadku spożycia już niewielkiej ilości powoduje gwałtowne wymioty, bóle i zawroty głowy oraz silne osłabienie. Po zjedzeniu większej porcji wieruszki zatokowatej może nastąpić zatrucie śmiertelne.

Jak rozpoznać wieruszkę zatokowatą?

Dzwonkówkę rozpoznać można przede wszystkim przez to, że wyróżnia ją gruby, biały miąższ znajdujący się w centralnej części kapelusza. Grzyb ma też mączny zapach oraz łagodny ogórkowo-mączny smak.