Gąska żółtobrunatna (Tricholoma fulvum)

Gąska żółtobrunatna podawano z większości obszarów Półkuli Północnej. Występuje na północy Afryki, całej Europie (od wybrzeży Morza Śródziemnego po tundry Skandynawii włącznie), na Syberii, Kamczatce, Japonii oraz Ameryce Północnej.

Owocniki gąski żółtobrunatnej są z kapeluszami w wielorakich odcieniach brązu (zwykle wpadającego w czerwień lub żółć), matowe bądź tłuste w dotyku, pustawym trzonem pozbawionym pierścienia, wysokim na 5-13 cm, a grubym na 0,7-2 cm, o żółtawych blaszkach oraz miąższu, pachną i smakują mąką.

Kapelusz za młodu łukowato zgięty, potem płaski, u najstarszych owocników często wklęsły, choć czasem z niewielkim garbikiem. Powierzchnię ma gładką, błyszczącą, brązową, zwykle ciemniejszą w środku, o prążkowanym rondzie, a brzegi bardziej żółtawe. Skórka łatwo daje się ściągnąć.

Blaszki gąski żółtobrunatnej są szerokie, gęsto upakowane, lekko wybrzuszone w kształcie, o gładkich krawędziach. Na młodych, nieuszkodzonych owocnikach są blado żółte, na starszych pokrywają się rdzawymi plamami po uszkodzeniach, niekiedy robiąc się całe rudo brunatne.

Miąższ jest zwarty, twardawy, kremowo biały lub lekko żółtawy w środku kapelusza, natomiast wyraźnie żółty w nóżce. Czuć go mąką. Smakuje najpierw mąką, potem staje się mocno gorzki.

Wysyp spor g. żółtobrunatnej jest biały. Zarodniki odznaczają się szeroko jajowatym kształtem, brakiem pory rostkowej, gładką i bezbarwną powierzchnią, obecnością kropli oleju w środku. Najczęściej mierzą po 5,0-7,0 x 4,0-5,0 µm.

Z uwagi na toksyczne właściwości i ohydny, gorzko-mączysty smak gąska żółtobrunatna nie znajduje współcześnie zastosowań.