Muchomor szorstki - opis grzyba, sezon, wygląd, występowanie
Ekologia.pl Wiedza Atlas grzybów Grzyby grzyby podstawkowe pieczarniaki pieczarkowce muchomorowate muchomor Muchomor szorstki
Indeks nazw
Szukaj lub wybierz według alfabetu
A B C D E F G H I J K L Ł M N O P Q R S Ś T U V W X Y Z Ź Ż

Muchomor szorstki (Amanita franchetii)

Nazywana/y także: muchomor chropowaty, muchomor słomkowy, bedłka szorstka
Muchomor szorstki
Spis treści

Wstęp

 

Występowanie

Muchomor szorstki wyrasta w małych grupach lub samotnie w towarzystwie drzew (dęby, buki, kasztany, sosny). Preferuje stanowiska wapienne. W Polsce uznany za gatunek rzadki.

Sezon

Muchomor szorstki to grzyb typowo jesienny. Owocniki pojawiają się od września do października (listopada).

Wygląd

 

Owocnik muchomora szorstkiego jest początkowo półkulisty, następnie rozpostarty, wypukły.  Osiąga do 10-12 centymetrów średnicy. Skórka kapelusza jest żółta, cytrynowo-brązowa. Brzeg gładki i nieco jaśniejszy. Na powierzchni kapelusza widoczne żółte brodawki, które są pozostałością pękającej pochwy (volva).
Blaszki muchomora szorstkiego gęsto ułożone, białe lub jasnożółte. Wolne, gdy owocnik jest dojrzały.
Trzon muchomora szorstkiego zwężający się w wierzchołku, przy podłożu bulwiasty. Posiada biały, żółtawy pierścień, powyżej którego trzon jest wyraźnie prążkowany. Osiąga od 5 do 10 cm wysokości i 1-3 cm grubości.
Miąższ nie posiada charakterystycznego smaku, zapachu. Choć niektórzy określają zapach muchomora szorstkiego, jako ziemisty. Kolor biały, jednakże przy skórce kapelusza bardziej żółtawy odcień. Przy zranieniu na podstawie trzonu może lekko brązowieć.
Zarodniki muchomora szorstkiego są elipsoidalne i szerokie, koloru białego.

Właściwości

Muchomor szorstki  to gatunek toksyczny, który może powodować dolegliwości żołądkowojelitowe. Niezalecany do spożycia. Objawami zatrucia mogą być: nudności, zaburzenia funkcjonowania nerek i wątroby, zapaść sercowo-naczyniowa, a nawet śmierć (Chiny)

Zastosowanie

Muchomor szorstki jest gatunkiem mikoryzowym. Związany jest symbiotycznie z dębami omszonymi, dębami korkowymi (Quercus pubescens, Quercus suber), kasztanami (Castanea sativa) i sosnami (Pinus sp.)

Okres występowania
I
II
III
IV
V
VI
VII
VIII
IX
X
XI
XII
4.6/5 - (8 votes)
Default Banner Post Banner
Subscribe
Powiadom o
0 komentarzy
Inline Feedbacks
View all comments

Nie odchodź jeszcze!

Na ekologia.pl znajdziesz wiele ciekawych artykułów i porad, które pomogą Ci żyć w zgodzie z naturą. Zostań z nami jeszcze chwilę!