Czarna wdowa (Latrodectus mactans)

Występowanie

Czarna wdowa zamieszkuje głównie Stany Zjednoczone. Występuje niemal w całym kraju. Ponadto spotykana jest na południu Kanady, w północnym Meksyku i na wyspach Ameryki Środkowej. Osobniki znajdowane w innych miejscach na świecie prawdopodobnie zostały przypadkiem zawleczone przez człowieka.

Budowa

Czarna wdowa jest największym przedstawicielem rodziny omatnikowate (Theridiidae). Ciało zbudowane z głowotułowia i odwłoka. Na głowotułowiu występuje 6 par odnóży, w tym 4 pary kroczne. Barwa ciała czarna i błyszcząca. Odwłok jest kulisty. Na stronie brzusznej znajduje się zwykle czerwona (może być też w żółtych i pomarańczowych tonacjach) plama w kształcie klepsydry. Mogą występować także inne plamy. Odnóża są cienkie i smukłe. Występuje wyraźny dymorfizm płciowy. Samice różnią się od samców wielkością oraz ubarwieniem. Gatunkiem podobnym jest karakurt (Latrodectus tredecimguttatus).

Biologia

Czarna wdowa zamieszkuje bardzo różnorodne siedliska: wilgotne i ciepłe lasy, chłodne lasy północy, otwarte stepy, pustynie i ludzkie domostwa. Wymaga w siedlisku miejsc dogodnych do budowania sieci: gęstej roślinności, szczelin skalnych, kłód próchniejącego drewna. Czarne wdowy spotykane są często w pobliżu człowieka: w piwnicach, garażach, stosach drewna itp. Prowadzi nocny, samotny tryb życia. Jad czarnej wdowy jest bardzo silny i niebezpieczny dla człowieka, jednak rzadko śmiertelny. Czarna wdowa nie jest agresywna, ugryzienie następuje w samoobronie. Do rozrodu przystępuje między wiosną a późnym latem. Jest organizmem rozdzielnopłciowym. Samice po kopulacji mogą zjeść samca. Samica składa jaja (do 400) do kokona i strzeże ich, aż do momentu wylęgu. Po kilku tygodniach z jaj wylęgają się młode pająki i rozpraszają. Wzrost ciała następuje poprzez linienie. Dojrzałość płciową osiąga między 2 a 3 miesiącem. Żyje do dwóch-trzech lat, samce znacznie krócej. Jest drapieżnikiem. W głównej mierze żywi się owadami które złapią się w jej sieć.