Grzechotnik teksaski należy do rodziny żmijowate (Viperidae). Głowa duża, szeroka, trójkątna. Źrenica pionowa. Zęby jadowe ruchome. Barwa ciała oliwkowobrązowa, pokryta plamami w kształcie rombu. Barwa i intensywność plam zmienne. Można wyróżnić kolory szare, brązowe, żółtawe, beżowe. Tułów dosyć duży. Ogon krótki. Na końcu ogona znajduje się grzechotka w czarno-białe pasy. Samce są większe od samic. Gatunkiem podobnym jest grzechotnik pustynny (Crotalus scutulatus).
Grzechotnik teksański występuje w Ameryce Północnej. Jego zasięg w Stanach Zjednoczonych obejmuje południową Kalifornię, południowe skraje Nevady, Arizonę, Nowy Meksyk, Teksas, Oklahomę i zachodnie Arkansas. W Meksyku spotykany jest od północnych krańców po centrum kraju. Na liście IUCN ma status zagrożenia najmniejszej troski (kategoria LC).
Środowisko i tryb życia
Grzechotnik teksański zamieszkuje głównie pustynie i półpustynie zarówno na obszarach górskich, jak i nizinnych. Najczęściej spotykany jest w miejscach z licznymi kryjówkami: głazami, norami gryzoni, kłodami i niewysoką roślinnością. Poza obszarami otwartymi jego siedliskiem są również suche świetliste lasy, zarośla na skrajach lasów, polany, plaże. Zwykle przebywa na ziemi, rzadziej wspina się na rośliny. Aktywny przeważnie w nocy, jednakże może rozszerzyć swoją aktywność dobową wiosną i na jesień. Prowadzi samotny tryb życia. Zimuje w jaskiniach, norach, niekiedy gromadnie. Jego jad jest niebezpieczny dla człowieka. Jest jednym z najniebezpieczniejszych węży Ameryki Północnej.
Rozmnażanie
Grzechotnik teksaski jest organizmem jajożyworodnym. Do rozrodu przystępuje na wiosnę. Ciąża trwa 6-7 miesięcy. Młode przychodzą na świat między sierpniem a październikiem. Samica rodzi od 10 do 20 młodych. Młode po urodzeniu mierzą ok. 25 cm. Dojrzałość płciową osiąga w trzecim roku życia. Żyje do ponad 20 lat.
_mini.jpg "Na końcu ogona znajduje się grzechotka")
