Karakal to długonogi kot, którego długość ciała waha się w granicach 60-100 cm, długość ogona wynosi ok. 25 cm, wysokość w kłębie ok. 45 cm. Jego futro, gęste i puszyste, ma barwę rudawopiaskową, białawą po bokach. Głowa jest szeroka z uszami zakończonymi czarnymi pędzelkami długości ok. 5 cm. Na tylnej części płatów usznych znajdują się białe plamki.

1. Występowanie
2. Tryb życia
3. Odżywianie
4. Rozmnażanie i rozwój
5. Systematyka
6. Galeria zdjęć

Występowanie

Karakal zamieszkuje prawie całą Afrykę, poza rejonami lasów równikowych, a także Półwysep Arabski i południowo -zachodnią Azję. Obecnie jest dość rzadki.

Tryb życia

Środowiskiem życia karakala są otwarte przestrzenie: trawiasto -krzaczaste stepy, pustynie, półpustynie, rzadkie lasy. Jest bardzo zwinny i świetnie się wspina.

Odżywianie

Pokarmem karakala jest mięso niewielkich zwierząt - ptaków i gryzoni, potrafi jednak upolować mniejszą antylopę, czy gazelę. Jednak najczęściej ofiarą jego są góralki przylądkowe. Bywa, że podobnie jak jego olbrzymi kuzyn lampart zjada posiłek na drzewie, a jeśli łup jest za duży - wraca do niego następnego dnia.

Rozmnażanie i rozwój

Samice karakala zakładają gniazdo w szczelinach skalnych, dziuplach lub norach opuszczonych przez innego ssaka (np. jeżozwierza). Tam na początku kwietnia rodzą 2-4 kociąt.