Bocian białoszyi (Ciconia episcopus)
Wstęp
Duży ptak brodzący, nieco mniejszy od bociana białego. Gatunek nie zalatuje do Polski. W locie widoczna długa, biała, wyciągnięta szyja, (dobrze kontrastująca z ciemnymi skrzydłami i piersią) i białe podbrzusze, oraz wystające za ogon nogi. Ponadto długie, szerokie skrzydła zakończone są długimi „palcami” (lotkami pierwszorzędowymi). Jest ptakiem narażonym na wyginięcie (kategoria VU na liście IUCN). Spotykany pojedynczo, bądź w parach.
Wygląd
Tęczówka oczna ciemnoczerwona. Naga, szarawa skóra wokół oka, oraz na policzku. Długi, prosty, ciemny dziób z czerwonym końcem. Pas czołowy przy nasadzie dzioba jest biały. Czoło, oraz przednia część ciemienia czarne. Biała, długa szyja. Tułów dosyć krępy. Wierzch, skrzydła ciemne, z zielonkawym, z kolei pierś z fioletowym połyskiem. Dolna część brzucha oraz podogonie białe. Długie, ciemne nogi. Krótki ogon. Brak u tego gatunku różnić w ubarwieniu obu płci. Osobniki młodociane podobne do dorosłych, choć są nieco od nich ciemniejsze.
Występowanie
W południowo-wschodniej Azji zamieszkuje Pakistan, Indie, Birmę, Tajlandię, Kambodżę, Wietnam, Malezję, Indonezję i Filipiny. Ponadto występuje w strefie równikowej i podrównikowej Afryki.
Biotop
Preferuje siedliska naturalnie podmokłe, występuje na obszarach jezior, rzek, strumieni, bagien, zatok morskich i lasów bagiennych. Często spotykany także na terenach rolniczych: łąkach, pastwiskach, uprawach ryżu. Spotykany do wysokości 1400 m. n. p. m.
Lęgi
Monogamiczny. Gnieździ się na drzewie. Gniazdo buduje z materiału roślinnego. Samica składa od 2 do 4 białych jaj. Czas wysiadywania (przez oboje partnerów) wnosi około miesiąca. Osobniki młodociane stają się lotne po niecałych dwóch miesiącach.
Pokarm
Żywi się głównie pokarmem zwierzęcym, zarówno bezkręgowcami (owadami, skorupiakami, mięczakami) jak i kręgowcami (rybami, płazami, gadami). Pokarm zdobywa brodząc na płyciźnie, bądź krocząc po lądzie.