Czapla purpurowa (Ardea purpurea)

Wstęp

Czapla purpurowa jest mniejsza od czapli siwej (Ardea cinerea). Ptak towarzyski. W locie składa długą szyje, a palce mocniej rozcapierzone niż u czapli siwej. W kraju nieliczny wędrowny gatunek lęgowy, rzadko zalatujący. Ma status zagrożenia najmniejszej troski (kategoria LC na liście IUCN).

Wygląd

Tęczówki oczne czapli purpurowej są żółte. Dziób prosty, długi, brązowożółty. Szyja długa, w ciemne paski. Policzki oraz boki szyi rdzawobrązowe. Czoło i brzuch czarne. Wierzch, skrzydła (z rdzawym nalotem) oraz ogon szare. Nogi żółtawozielone. Brak dymorfizmu płciowego. Osobniki młodociane bladziej ubarwione. Policzki, szyja, wierzch są u nich ochrowobrązowe.

Występowanie

Czapla purpurowa występuje w południowej Europie, w Azji na zachodzie, południu i wschodzie, na Archipelagu Malajskim oraz w Afryce poza pustyniami. Populacje Europejskie i część Azjatyckich (z północy zasięgu) migrują na zimowiska do Afryki lub południowej Azji.

Biotop

Czapla purpurowa wybiera siedliska podmokłe: bagna, tereny zalewowe, brzegi zbiorników wodnych i rzek, zalane pola ryżowe, namorzyny, a rzadziej słonawe laguny i zatoki.

Lęgi

Czapla purpurowa jest gatunkiem monogamicznym oraz terytorialnym. Gnieździ się pojedynczo bądź w koloniach, wśród roślinności przybrzeżnej lub na drzewach. Gniazdo budują oboje rodzice z materiałów roślinnych. Przystępuje do jednego lęgu w roku. Samica składa od 2 do 6 niebieskozielonych jaj. Czas wysiadywania wynosi 25-27 dni. Młode są karmione przez oboje rodziców przez 42 dni. Dorosłe umieszczają pokarm bezpośrednio do dzioba piskląt lub zostawiają go w gnieździe.

Pokarm

W diecie czapli purpurowej znaleźć można kręgowce (żywi się małymi rybami, płazami, gadami, pisklętami innych ptaków oraz drobnymi ssakami), a także bezkręgowce (owady, mięczaki, skorupiaki, pajęczaki). Pokarm zdobywa o świcie i zmierzchu, brodząc na mokradłach, łąkach, jak również między szuwarami.