Głowacz pręgopłetwy (Cottus poecilopus)
Głowacz pręgopłetwy zamieszkuje dwa izolowane obszary. Występuje w północnych Karpatach i częściowo Sudetach (najdalej na zachód w zlewisku Nysy Kłodkiej) oraz w Skandynawii – głównie Szwecji, Finlandii i częściowo Norwegii. Wyspowo zasiedla kilka europejskich jezior (np. Onega, Ładoga, Hańcza, Ińsko, Breiten, Schwerin, Grosser Plön).
Głowa szeroka, dosyć duża i spłaszczona grzbietobrzusznie. Oczy są małe, osadzone blisko siebie. Ciało zwężające się ku ogonowi. Ubarwienie ciała zmienne, przeważnie oliwkowozielone. Grzbiet oraz boki ciała pokryte 4-5 plamami. Spód jasny. Dwie płetwy grzbietowe. Pierwsza płetwa grzbietowa jest krótsza i niższa od drugiej. Płetwy brzuszne są poprzecznie pręgowane i sięgają do otworu odbytowego. Pozostałe płetwy plamkowane. Płetwy piersiowe w kształcie wachlarzy. Płetwy brzuszne umiejscowione pod płetwami piersiowymi. Płetwy odbytowe długie, zaczynają się na wysokości drugiej płetwy grzbietowej. Płetwa ogonowa zaokrąglona. Gatunek ten pomylić można z głowaczem białopłetwym, różniącym się nieco krótszymi płetwami brzusznymi. Dymorfizm płciowy zaznacza się m.in. w wielkości płetw piersiowych oraz grzbietowych, które są mniejsze u samic. W okresie rozrodu ubarwienie samców staje się ciemniejsze, a brzeg pierwszej płetwy grzbietowej ma żółtawe zakończenie.
Typowym środowiskiem życia głowacza pręgopłetwego są górne odcinki górskich rzek i strumieni, rzadziej spotykany jest w niższych partiach, czasem jeziorach i zatokach morskich. Preferuje wody szybko płynące, zimne i dobrze natlenione. Unika zamulonego dna i zbiorników eutroficznych. Żywi się dennymi bezkręgowcami (w głównej mierze larwami ochotkowatych), a także ikrą ryb. Pokarmu poszukuje w nocy. Do tarła przystępuje od lutego do maja. Samiec wyszukuje miejsce na gniazdo. Samica składa ikrę na spód kamieni. Średnica jaj wynosi 1,2 do 2,9 mm. Wylęg następuje po około 13 dniach. Okres larwalny trwa około 50 dni. Dojrzałość płciową osiąga między drugim a czwartym rokiem życia. Ryba krótkowieczna, żyje średnio 3-4 lata, maksymalnie do 7 lat. Ma status zagrożenia najmniejszej troski (kategoria LC na liście IUCN).