Kajman karłowaty (Paleosuchus palpebrosus)

Wygląd

Kajman karłowaty należy do rodziny aligatorowate (Alligatoridae). Głowa jest krótka. Pyk jest wklęsły. Tęczówka oczna jest brązowawa. Źrenica pionowa. Ciało opancerzone jest na grzbiecie i po stronie brzusznej. Barwa ciała czerwonawo brązowo czarna. Grzbiet jest czarny. Górna i dolna szczęka pokryta jest plamami. Na ogonie występują podwójne rzędy łusek.

Występowanie

Kajman karłowaty zamieszkuje zlewnie Amazonki, Orinoko i kilku mniejszych rzek Ameryki Północnej. Jest szeroko rozpowszechniony w Gujanie Francuskiej, Surinamie, Gujanie, Wenezueli, Kolumbii, wschodnim Ekwadorze, wschodnim Peru, niemal całej Brazylii, Boliwii i północnym Paragwaju.

Środowisko i tryb życia

Kajman karłowaty występuje w pobliżu szybko płynących, rzek i strumieni, zbiorników wodnych i obszarów zalewowych. Preferuje otoczenie lasów z licznymi martwymi drzewami. Toleruje chłodniejsze wody niż pozostałe gatunki kajmanów. Prowadzi nocny tryb życia. Kopie nory, w których spędza dzień. Na liście IUCN ma status zagrożenia najmniejszej troski (kategoria LC). Wpisany jest do konwencji CITES (załącznik II). Głównym jego zagrożeniem jest degradacja siedlisk. Gatunek ten spotykany jest w domowych hodowlach.

Rozmnażanie

Kajman karłowaty przystępuje do rozrodu raz w roku. Gatunek poligyniczny. Samica składa od 6 do 21 jaj. Jaja składane są do gniazda z materiałów roślinnych (liści, trawy, gałązek) i błota, w kształcie kopca, zbudowanego przez samca i samicę. Inkubacja trwa około 90 dni. Płeć u młodych determinowana jest przez temperaturę otoczenia. Potomstwo po wylęgu nawołuje samicę by ta pomogła im wydostać się z gniazda. Samica osiąga dojrzałość płciową w ósmym roku życia.

Pokarm

Kajman karłowaty żywi się bezkręgowcami (mięczakami, skorupiakami, owadami) i kręgowcami (rybami, płazami, gadami, małymi ssakami).