Koza alpejska francuska (Capra aegagrus hircus)

Wygląd

Koza alpejska francuska to koza średniej do dużej wielkości. Głowa średniej wielkości. Źrenice są poziome. Uszy są nieduże i stojące. Broda występuje bądź jej brak. Część osobników posiada rogi, pozostała część jest ich pozbawiona. Brak typowego koloru ciała. Sierść jest krótka. Barwa ciała od białej, szarej przez brązową do czarnej, występują także osobniki łaciate. Ma prosty profil. Ogon jest krótki i zakrzywiony ku górze. Nogi są wydłużone. Środkowe palce zakończone są racicami. Występuje dymorfizm płciowy. Samce są większe od samic. Samice posiadają jedną parę sutków. Wymiona są dobrze rozwinięte.

Występowanie i tryb życia

Koza alpejska francuska wywodzi się z francuskich Alp. Jest jedną z najliczniejszych ras kóz we Francji. Obecnie kozy alpejskie hodowane są w wielu krajach na świecie. Często krzyżowane są z lokalnymi rasami w celu ich uszlachetnienia. Ze względu na swój charakter i możliwości przystosowawcze dobrze czuja się w bardzo różnorodnym klimacie. Koza jest zwierzęciem towarzyskim, żyjącym w stadzie. Należy do ras mlecznych (typ użytkowy mleczny). Jej mleko wykorzystywane jest do produkcji między innym masła, jogurtów, sera czy mydła. W Polsce jej wydajność mleczną szacuje się na 1400 kg.

Odżywianie

Koza alpejska francuska to zwierzę roślinożerne. W jej diecie znaleźć można pędy, korę oraz liście. Zwierzęta w hodowlach karmione są między innymi sianem, otrębami, owsem.

Rozmnażanie i rozwój

Koza alpejska francuska to gatunek poligyniczny. W niewoli jej rozród jest planowany przez człowieka. W rozmnażaniu (poza naturalnym kojarzeniem) często stosuje się inseminacje samic. Ciąża trwa od 145 do 155 dni. Samica może urodzić od jednego młodego aż do pięcioraczków. Zwykle rodzi dwa koźlęta. Młode podążają za matką w kilka godzin po porodzie. W wysokoprodukcyjnych hodowlach młode odbierane są od razu od samicy i żywione są początkowo siarą, następnie preparatami mlekozastępczymi. Samice gdy skończą produkować siarę, przeznaczane są do doju. Zazwyczaj dojenie odbywa się za pomocą maszyn. Samiec dojrzałość płciową osiąga między piątym a szóstym miesiącem życia. Samica przystępują do rozrodu nieco później. Żyje do kilkunastu lat.