Osioł afrykański (Equus africanus)

Głowa stosunkowo duża. Uszy długie, z czarnymi zakończeniami. Umaszczenie krótkiej sierści jasnobrązowe bądź jasnoszare. Spodnia strona ciała oraz nogi są białe. Grzywa sztywna, prosta. Grzywa i ogon ciemne. U większości na grzbiecie wzdłuż kręgosłupa występuje ciemny pas. Nogi długie i smukłe. Wyróżnić można kilka podgatunków, w tym jeden wymarły. U osła somalijskiego (E. a. Somaliensis) na nogach występują ciemne, poziome pasy.

Dziki osioł zamieszkuje wschodnią Afrykę, głównie Erytreę i północną Etiopię. W południowo-wschodnim Egipcie, na granicy Sudanu i Erytrei oraz w Somalii do niedawna istniały dzikie populacje osła, prawdopodobnie obecnie wymarłe. Udomowiona forma osła domowego spotykana jest na całym świecie – głównie na obszarach suchych.

Osioł afrykański jest bardzo wytrzymały na trudne warunki klimatyczne. Dzikie populacje występują na obszarach suchych: półpustyniach, stepach i w buszu. Obserwowany jest do wysokości około 2000 m n.p.m. Aktywny w godzinach porannych oraz późnym popołudniem. Największe upały spędza w cieniu.

Zwierzę roślinożerne. Żywi się w głównej mierze trawami, a także ziołami.

Żyje w stadach od kilku do kilkunastu osobników, jednej lub obu płci. Dorosłe samce są samotnikami. Ciąża trwa około 12 miesięcy. Młode przychodzą na świat między październikiem a lutym. Samica (klacz) rodzi jedno młode (źrebie). Odstęp między ciążami wynosi dwa lata. Młode przebywa w pobliżu matki od 6 do 8 miesięcy. Dojrzałość płciową osiąga między trzecim a czwartym rokiem życia, samice dojrzewają wcześniej niż samce. Gatunek krytycznie zagrożony (kategoria CR na liście IUCN). Jego populacja na wolności liczy maksymalnie 200 osobników. W niewoli może żyć do 40 lat, na wolności o wiele krócej, 25-30 lat.