Pingwin mały (Eudyptula minor)

Wygląd

Pingwin mały należy do rodziny pingwiny (Spheniscidae). Wierzch ciała ciemno niebiesko szary. Spód ciała biały. Tęczówki niebiesko lub jasno szare. Dziób jest szaro czarny. Ogon krótki. Podbródek i gardło są białe. Samce są nieco większe od samic.

Występowanie

Duży zasięg występowania pingwina małego jest mocno rozdrobniony. Poszczególne oddalone od siebie populacje zamieszkują południowo-zachodnią Australię, Tasmanię i południowo-wschodnią Australię, Nową Zelandię (Wyspę Północną i Południową oraz Wyspę Stewart). Liczebność populacji pingwina małego jest stabilna. W związku z nieciągłym zasięgiem wyróżnia się pięć podgatunków tego ptaka.

Biotop

Pingwin mały większość życia spędza w wodzie. Na lądzie gniazduje w różnych dogodnych miejscach w strefie przybrzeżnej. Zakłada kolonie na skalistych wybrzeżach i wyspach, w lasach, na terenach trawiastych, w miejscach piaszczystych i w szczelinach skalnych. Poszczególne podgatunki często wyraźnie różnią się między sobą ekologią. Prowadzi nocny tryb życia. Na liście IUCN ma status zagrożenia najmniejszej troski (kategoria LC). Do głównych zagrożeń zaliczyć można wprowadzone ssaki (m.in. koty, psy, gronostaje) oraz utrata i degradacja siedlisk.

Lęgi

Pingwin mały przystępuje do jednego-dwóch lęgów w roku. Rozród odbywa się od lipca do grudnia, ze szczytem od sierpnia do listopada. Gnieździ się w norach, szczelinach skalnych. Gatunek monogamiczny. Samica składa dwa jaja. Inkubacja trwa około 30-39 dni. Oboje rodzice zajmują się wysiadywaniem jaj oraz pełnią opiekę nad potomstwem. Po dwóch miesiącach młode opuszczają gniazdo. Dojrzałość płciową osiąga między drugim a trzecim rokiem życia. Maksymalnie żyje do 25 lat.

Pokarm

Pingwin mały żywi się w głównej mierzę kręgowcami (rybami), ponadto w jego diecie znaleźć można bezkręgowce (mięczaki oraz skorupiaki). Pokarm zdobywa nurkując.