Rybiarka duża (Bubo peli)

Wygląd

Rybiarka duża należy do rodziny puszczykowate (Strigidae). Głowa okrągła. Piórka na głowie i karku są nieco dłuższe. Brak kępek usznych. Barwa ciała rudo brązowa, w ciemne prążki. Gardło białawe. Spód blado żółty, ciemno plamkowany. Tęczówki oczne ciemnobrązowe lub czarniawe. Dziób ciemno szary. Ogon krótki. Dymorfizm płciowy nie jest widoczny, lecz samice są nieco większe od samców. Osobniki młodociane są jaśniejsze. Rybiarka wcześniej umieszczana była w rodzaju Scotopelia, jednak badania genetyczne potwierdziły przynależność do rodzaju Bubo.

Występowanie

Rybiarka duża występuje na nizinnych dolinach rzecznych Afryki Subsaharyjskiej. Spotykana jest od Senegalu, Gambii i Gwinei na zachodzie, po Erytreę i Etiopię na wschodzie i po RPA na południu.

Biotop

Rybiarka duża zamieszkuje lasy w pobliżu rzek, jezior, zbiorników wodnych i lasy bagienne. Preferuje obszary porośnięte dużymi, dojrzałymi drzewami. Traktowana jest jako wskaźnik naturalnego lub słabo zakłóconego działalnością człowieka ekosystemu doliny rzecznej. Rzadziej spotykana na obszarach ekstensywnie użytkowanych rolniczo, jednak zawsze w pobliżu dużych drzew. Prowadzi przeważanie nocny tryb życia. W dzień przebywa na drzewie. Jej liczebność maleje. Na liście IUCN ma status zagrożenia najmniejszej troski (kategoria LC). Wpisana jest do konwencji CITES (załącznik II). Główne zagrożenie stanowi utrata siedlisk.

Lęgi

Rybiarka duża przystępuje do rozrodu co dwa lata. Jest gatunkiem monogamicznym. Gnieździ się w dziupli lub w rozwidleniu drzewa. Samica składa 2 jaja. Zwykle przeżywa tylko jedne pisklę. Czas wysiadywania jaj przez samicę wynosi około miesiąca. Samiec w tym czasie dostarcza samicy pożywienie. Młode pozostaje przy rodzicach do 6-9 miesięcy. Dojrzałość płciową osiąga w drugim roku życia.

Pokarm

W diecie rybiarki dużej dominują ryby. Ponadto żywi się płazami i bezkręgowcami (owadami, mięczakami, skorupiakami).