Rybitwa białoczelna - opis, wygląd, występowanie
Ekologia.pl Wiedza Atlas zwierząt Strunowce Kręgowce Ptaki Siewkowe Mewowate Sternula Rybitwa białoczelna
Indeks nazw
Szukaj lub wybierz według alfabetu
A B C D E F G H I J K L Ł M N O P Q R S Ś T U V W X Y Z Ź Ż

Rybitwa białoczelna (Sternula albifrons)

Rybitwa białoczelna, fot. Narupon Nimpaiboon/Shutterstock
Spis treści

Wstęp

Mały ptak, wielkością porównywany do dzięcioła dużego. W kraju jest nielicznym wędrownym gatunkiem lęgowym. W locie widoczne czarne lotki na szarych spiczastych skrzydłach, oraz biały, mocno wcięty ogon. Uderzenia skrzydeł są szybkie. Przed nurkowaniem do wody charakterystycznie zawisa. Ma status zagrożenia najmniejszej troski (kategoria LC na liście IUCN). Tworzy małe grupy.

Wygląd

Dziób długi, smukły, ostro zakończony. Tęczówka oczna ciemna. Sylwetka stosunkowo smukła. Grzbiet jasnoszary. Skrzydła długie, wąskie, spiczasto zakończone. Zewnętrzne lotki czarne. Ogon biały, głęboko wcięty. Dymorfizm płciowy nie jest zaznaczony. Występuje za to dymorfizm sezonowy i wiekowy. W lecie u dorosłych występuje wyraźny kantarek. Ciemię i kark czarne. Czoło białe. Biała brew sięgająca do połowy oka. Dziób żółty, z czarnym zakończeniem. Nogi krótkie, pomarańczowożółte. W zimie dziób czarny, brak czarnego kantarka, a okolice oczu z ciemną otoczką. Nogi są ciemniejsze, barwy pomarańczowobrązowej. U osobników młodocianych dziób czarny z jaśniejszą nasadą. Grzbiet u nich jest brunatno prążkowany. Nogi żółtobrązowe.

Występowanie

Stanowiska rybitwy białoczelnej są nieciągłe. Zamieszkuje Europę – głównie wybrzeża południowe i zachodnie, północną i środkowo-zachodnią Afrykę, znaczny obszar Azji (wyspowo na południowych wybrzeżach i miejscami w głębi lądu) oraz w Australii i na wyspach Indonezji.

Biotop

Preferuje w szczególności tereny przybrzeżne, piaszczyste wybrzeża, ujścia rzek, laguny, jeziora.

Lęgi

Gatunek monogamiczny. Gnieździ się w luźnych koloniach na piaszczystych wybrzeżach, rzekach, jeziorach. Gniazdo to słabo wyścielone zagłębienie w ziemi. Samica składa od 2 do 3 beżowych, ciemno nakrapianych jaj. Czas wysiadywania (przez oboje rodziców) wynosi 21 do 24 dni. Po trzech tygodniach młode stają się lotne. Dojrzałość płciową osiąga w trzecim roku życia.

Pokarm

Żywi się bezkręgowcami (owadami, skorupiakami, mięczakami, pierścienicami) oraz drobnymi rybami. Pokarm zdobywa nurkując, jak również chwyta go z powierzchni wody.

4.7/5 - (17 votes)
Default Banner Post Banner
Subscribe
Powiadom o
0 komentarzy
Inline Feedbacks
View all comments

Nie odchodź jeszcze!

Na ekologia.pl znajdziesz wiele ciekawych artykułów i porad, które pomogą Ci żyć w zgodzie z naturą. Zostań z nami jeszcze chwilę!