Sieweczka długonoga (Charadrius asiaticus)

Wygląd

Sieweczka długonoga należy do rodziny sieweczkowate (Charadriidae). Sylwetka smukła. Wierzch ciała popielaty. Spód jasny. Nogi długie. Tęczówka oczna ciemnobrązowa. Dziób jest stosunkowo długi i cienki. Brew szeroka, jasna. Czoło, gardło, policzki białawe. W lecie pierś u samców rdzawa z czarnym obrzeżeniem od dołu. U samic półobroża jest szarobrązowa, z domieszką kasztanowego, brew i policzki są brudnobiałe. W zimie szata jest szarobrązowa. Gatunkiem podobnym jest sieweczka stepowa (Charadrius veredus).

Występowanie

Sieweczka długonoga gniazduje w środkowo-zachodniej Azji: w Kazachstanie, Uzbekistanie, Turkmenistanie i północno-wschodnich krańcach Iranu Na zimę odlatuje do zachodniej i południowej Afryki – spotykana jest wtedy od Egiptu po RPA. Na przelotach odwiedza południowo-zachodnią Azję.

Biotop

Sieweczka długonoga zamieszkuje brzegi rzek i jezior na wybitnie suchych terenach stepów, pustyń i półpustyń. Często występuje na terenach silnie zasolonych. Preferuje miejsca z niską roślinnością przybrzeżną i krzewami. Na przelotach i zimowiskach jest mniej wybredna, ale nadal zamieszkuje głównie brzegi jezior i rzek, bagna, rozlewiska i rzadziej pastwiska oraz łąki. Na liście IUCN ma status zagrożenia najmniejszej troski (kategoria LC). Jej liczebność maleje.

Lęgi

Sieweczka długonoga gniazduje w luźnych koloniach. Gniazdo to skąpo wyścielony dołek na otwartym terenie lub wśród niskiej roślinności. Przystępuje do jednego lęgu w roku. Rozród odbywa się od kwietnia do czerwca. Samica składa 2-4 jaja. Wysiadywaniem jaj zajmują się oboje rodzice. Sieweczka osiąga dojrzałość płciową w drugim roku życia.

Pokarm

Sieweczka długonoga żywi się w główne mierze zwierzętami bezkręgowymi (owadami i ich larwami, mięczakami). Swoją dietę uzupełnia pokarmem roślinnym (nasionami).